செவ்வாய், 30 டிசம்பர், 2014

FDI increase in Insurance is Anti-National...!


The author : Justice Rajindar Sachar                                        
Retired Chief Justice of the Delhi High Court, The Chairperson of the Prime Minister’s high-level Committee on the Status of Muslims and the UN Special Rapporteur on Housing. Former President of the People’s Union for Civil Liberties (PUCL), A tireless champion of human rights.             

            The Modi Government has decided to introduce a Bill to allow increase of FDI from 26 per cent to 49 per cent in insurance. Outwardly the Congress and the other constituents of the erstwhile UPA Government are threatening to oppose it—though ironically, it was opposed by the BJP when the Congress-led UPA Government proposed it earlier. The enormity of the hypocrisy by both the major political groups hits you in the eye.
           In 1956, the Congress, to strengthen its position in the 1957 general elections in India, nationalised about 250 private Life insurance companies and formed the Life Insurance Corporation (LIC), a totally owned government corporation, the justification being the interest of small persons as expounded by C.D. Deshmukh, the then Finance Minister, who said insurance in a developing country must be seen as an essential service which a welfare state should provide to its people and not as a business proposition or additional source of investment to those who put their money in the stock market. The capital contribution of the government in the LIC was a mere Rs 5 crores.
              When the general insurance was nationalised in 1973, Y.B. Chavan, the then Congress Finance Minister, declared: This step has been taken to serve better the needs of the economy by securing development of general insurance business in the best interests of the community and to ensure that concentration of wealth does not result in common detriment.
           However, in 2002 the BJP Government permitted private companies with 26 per cent FDI in the insurance sector. In 2011 the Congress-led UPA Government wanted to increase FDI in this sector to 49 per cent but the parliamentary Standing Committee headed by Yashwant Sinha, the BJP leader, opposed it and the proposal was defeated.
          It is therefore rather intriguing why the BJP Government now wants to increase FDI in this sphere. This cannot be justified by saying that the proposed 49 per cent increase in FDI will bring any further foreign money funds to be used by India in road and house building sectors. The income raised by the insurance companies is all local, the premium which an average insurer pays—the result will be that the profits will be increased to 49 per cent instead of 26 per cent for foreign investors without creating any asset in India.
            It is not as if the LIC has not given expected results. Those favouring increase in FDI falsely claim that it will lead to more penetration of insurance in the backward rural areas. The government has not stated that that will be the inherent conditionality of increase in FDI to 49 per cent that these companies will operate in rural areas so as to get 75 per cent of the total premium from the rural areas and the failure to do so will invite penalty. In fact the private sector in insurance is not interested in life Insurance business because of the small quantum of profit. This is shown by high lapses of life insurance in the case of private companies ranging from as much as 36 per cent to 51 per cent in some cases, while the LIC has only five per cent lapsed policies.
             The penetration of life insurance in India under the LIC in 2011 (3.4 per cent) compares favourably with the USA (3.6 per cent); and Germany (3.2 per cent). The same situation was in 2012 — India (3.2 per cent); Germany (3.1 per cent), and the USA (3.7 per cent) which have private life insurance companies.
             The argument that the public sector is a drag on the economy is a calumny. In the USA, one private life insurance company goes into liquidation every month. Over 370 general companies became insolvent during the 1982-2000 period. Even Lloyds of London, supposed to be the last word on stability and solvency, suffered a loss of over $ 38 billion in 1991.
           The lesson to be drawn from the economic crisis in the USA and Europe is clear, namely, that it were the oligarchic financial institutions that were chiefly responsible for it. The latest financial disaster in the USA relates to the case of J.P. Morgan, Chase Bank, the largest in the US by assets, which faces multiple investigations and $ 5.8. billion loss on the wrong-way bets on credit derivates. Ironically both the UPA and BJP Central governments still feel that the talisman for growth is in permitting these very foreign insurance/banks unchecked entry into Indian markets.
            The loss that the government funds are going to suffer are immense. Before 2002, when private insurance was again permitted, vast sums were paid to the government. The LIC made an investment of Rs. 7000 crores in the Sixth Plan and Rs 56,097 crores the Eighth Plan. A sum of Rs 30,000 crores in insurance funds was earmarked for infrastructure development as part of the Ninth Plan. It distributed to policy-holders a bonus of over Rs 3700 crores in 1996-97; it rose steadily from Rs 2250 crores in 1992-93.
         In a developing country like India, public sector is the only instrument through which the social sector can be strengthened. The gross direct premium even in general insurance projected for 2030 AD is Rs 13,000 crores. No amount of this fund will be available for public use if privatisation takes place—the money will go to the private investors.
          Increase in FDI is falsely projected as bringing in new techniques to increase the funds available. The argument that the increase in FDI will lead to more competition and will result in better service to consumers is a hoax. The reality is that in 2000 there were 3500 general insurance companies in the USA but only 15 (0.4 per cent) of them controlled 50 per cent of the market. Six per cent together control 95 per cent. So the slogan of competition in the private economy is most cynical.
           In the USA in the nineties a Senate Sub-committee report on rising insolvencies of insurers, submitted to the House of Representatives, had detailed the “scandalous mismanagement and rascality of private operating insurance companies and ill-effects of frauds and incompetence leading to bankruptcies among 50 large-sized companies in the course of the last five years”.
           Insurance is not a sophisticated industry which may require the involvement of multinationals in order to obtain the latest technology. We should heed the warning given by the UN Under Secretary-General for Economic and Social Affairs “that the world’s economic system was alert enough to protect the rich but too tardy to protect the poor and that the goal was not to have a global economy that ended up as a welfare state of the rich. Rethinking was needed on how to make the system more equitable and mindful of long-term concern.”

e-mail: rsachar1@vsnl.net/rsachar23 @bol.net.in

ஞாயிறு, 28 டிசம்பர், 2014

பா.ஜ.க-வின் எம்.எல்.ஏக்கள் எண்ணிக்கை - தேச ஒற்றுமைக்கு ஆபத்தானது

                             டெல்லி அருகில் உள்ள அசோகா பல்கலைக்கழகத்தை சேர்ந்த புள்ளிவிவர மையம் அண்மையில் ஒரு அதிரச்சிகரமான செய்தி ஒன்றை வெளியிட்டது. அந்த செய்தி சொல்வது என்னவென்றால், நடப்பு 2014-ஆம் ஆண்டு இறுதியில் நமது நாட்டில் மிக அதிக எம்.எல்.ஏ-க்கள் கொண்ட கட்சியாக பாரதீய ஜனதாக்கட்சி உருவெடுத்துள்ளது. நாட்டிலேயே பா.ஜ.க 1.058 எம்.எல்.ஏ-க்களுடன்   முதலிடத்தில் இருக்கிறது. எண்ணிக்கை அடிப்படையில் முதலிடம் பெற்றது மட்டுமின்றி,  காங்கிரஸ் கட்சியின் எண்ணிக்கையையே மிஞ்சியதும் இந்திய அரசியல் வரலாற்றில் இதுவே முதல்முறை என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது. காங்கிரஸ் கட்சியோ  இந்த ஆண்டு நாடு முழுவதும் 949 எம்.எல்.ஏ-க்களை மட்டுமே பெற்று இரண்டாம் இடத்தில் உள்ளது.
                 முடிந்து போன மக்களவை தேர்தல் முடிவுகளையும் சேர்த்து அலசினால், பா.ஜ.க இந்த ஆண்டு 282 எம்.பி-க்களுடன் முதலிடம் உள்ளது. மக்களவையில் 282 என்ற எண்ணிக்கையை அக்கட்சி எட்டியிருப்பதும்  இதுவே முதல்முறை. இதுபோல் இந்திய அரசியலில் 44 எம்.பி.-க்கள் என்ற மிக்குறைந்த எண்ணிக்கையை காங்கிரஸ் கட்சிப் பெற்றிருப்பதும்   இதுவே முதல்முறை என்பது போன்ற அதிர்ச்சிகரமான செய்திகளை அந்த புள்ளிவிவர மையம் வெளியிட்டுள்ளது. 
               இது போல் பிராந்திய அளவிலும், நாட்டில் பரவலாகவும் பாரதீய ஜனதாக்கட்சி இதுவரை இல்லாத அளவிற்கு எம்.எல்.ஏ-க்களையும் எம்.பி-க்களையும் பெற்றிருப்பது என்பது தேச நலனுக்கும், ஒற்றுமைக்கும் ஆபத்தானது என்பதை நாம் கண்டிப்பாக உணரவேண்டும். நாட்டின் மீது - மக்களின் மீது அக்கறையில்லாத பிற்போக்குத்தனமான பா.ஜ.க மாதிரியான கட்சியின் இராட்சச வளர்ச்சி என்பது தேச ஒற்றுமையை சீர்குலைத்துவிடும்.  ஆளும் கட்சியின் இந்த அசுர பலமும், எதிர்க்கட்சிகளின் பலமிழப்பும் ஆட்சியாளர்களை சர்வாதிகாரத்தை நோக்கியே அழைத்துச் செல்லும் என்பதை மனதில் கொள்ளவேண்டும். 

புதன், 24 டிசம்பர், 2014

வாஜ்பாய் எனும் தேசபக்தருக்கு ''பாரத் ரத்னா'' விருது...!

                   1998 பிப்ரவரி 7- 20 தேதியிட்ட ''ஃப்ரண்ட் லைன்'' இதழில் தேசபக்தரும், விடுதலைப்போராட்ட வீரருமான வாஜ்பாய் பற்றிய ''வரலாற்று ஆய்வு'' கட்டுரையிலிருந்து சில பகுதிகளை கீழே தரப்பட்டிருக்கிறது.
             ஆக்ரா மாவட்டம் பட்டேஸ்வர் கிராமத்தை சேர்ந்த 18 வயதே ஆன பிராமண சமூகத்தை சேர்ந்த குவாலியர் கல்லூரியில் படித்துக்கொண்டிருந்த வாஜ்பாய் என்ற ஆர்.எஸ்.எஸ். இயக்கத்தில் தீவிர ஈடுபாடுகொண்ட இளைஞன் 1942 - ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் 27 - ஆம் தேதியன்று அந்த கிராம மக்களால் நடத்தப்பட்ட ''வெள்ளையனே வெளியேறு'' இயக்கத்தை வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டிருந்தபோது, போராட்டத்தில் ஈடுபட்டவர்களோடு சேர்த்து வேடிக்கைப்பார்த்துக்கொண்டிருந்த வாஜ்பாயையும்   கைது செய்து சிறையில் அடைத்துவிட்டார்கள். ஆறு நாட்கள் சிறையிலிருந்த இந்த ''விடுதலைப்போராட்ட வீரர்'' வாஜ்பாய்  1942 செப்டம்பர் 1-ஆம் தேதியன்று ஆக்ரா நீதிமன்றத்தில்  கிராம மக்கள் நடத்திய அந்த போராட்டத்தில் தான் கலந்துகொள்ளவில்லையென்றும், வெறும் வேடிக்கைப்பார்த்துக்கொண்டிருந்த என்னையும் அவர்களோடு சேர்த்து கைது செய்து சிறையிலடைத்து விட்டார்கள் என்றும்  கடிதம் எழுதி கொடுத்துவிட்டும், பட்டேஸ்வர் கிராமத்தை சேர்ந்த காகு, மகுன் என்ற இருவர் உட்பட இருநூறு பேர்கொண்ட கூட்டம் தான் இந்த போராட்டத்தில் ஈடுபட்டது என்ற ஒப்புதல் வாக்குமூலத்தையும் ஆக்ரா மாவட்ட மாஜிஸ்ட்ரேட்டிடம் எழுதிகொடுத்து விடுதலைப்போராட்டத்தில் ஈடுபட்டவர்களையே காட்டிக்கொடுத்துவிட்டும்  வெளியே வந்த ''மாவீரர்'' தான் இந்த அட்டல் பிஹாரி வாஜ்பாய் என்பது இந்த  நாடு அறியாத வரலாறு. 
 
             ''ஃப்ரண்ட் லைன்'' இதழில் வெளியிடப்பட்ட உருது மொழியில் எழுதப்பட்ட ஒப்புதல் வாக்குமூலமும், அதன் ஆங்கில மொழியாக்கமும்...

          ON SEPTEMBER 1, 1942, Atal Behari Vajpayee signed the following confessional statement - which had been taken down in Urdu, which he could not read - before S. Hassan, II Class Magistrate (his elder brother, Prem Behari Vajpayee, made a virtually identical statement): 

My name: Atal Behari
Father's name: Gauri Shankar
My caste: Brahman
Age: 20 years
Occupation: Student, Gwalior College
My address: Bateshwar, P.S. Bah, Distt Agra 


On being asked by the Court "Did you commit an act of arson and cause damage? What have you to say in this regard?", Shri Atal Behari Vajpayee made the following statement: 

"On August 27, 1942, Ala was being recited in Bateshwar bazaar. At about 2p.m. Kakua alias Liladhar and Mahuan came to the Ala and delivered a speech and persuaded the people to break the forest laws. Two hundred people went to the Forest Office and I along with my brother followed the crowd and reached Bateshwar Forest Office. I and my brother stayed below and all other people went up. I do not know the name of any other person, except Kakua and Mahuan, who was there.
       "It seemed to me that bricks were falling. I could not know who was razing the wall to the ground but the bricks of the wall were certainly falling. "I along with my brother started to go to Maipura and the crowd was behind us. The above mentioned persons forcibly turned out the goats from the cattle-pound and the crowd proceeded towards Bichkoli. Ten or twelve persons were in the Forest Office. I was at a distance of 100 yards. I did not render any assistance in demolishing the government building. Thereafter, we went to our respective homes." 

Signed: S. Hassan
1.9.42 


Signed: Atal Behari Vajpai. 

******************************************************************

        The statement was recorded under Section 164 of the Criminal Procedure Code (CrPC). The magistrate appended the following handwritten note in English to the statement: 

          I have explained to Atal Behari son of Gauri Shankar that he is not bound to make a confession and that if he does so, any confession he may make may be used as evidence against him. I believe that this confession was voluntarily made. It was taken in my presence and hearing and was read over to Atal Behari who made it; it was admitted by him to be correct and it contains a full and true account of the statement made by him. 

Signed: S. Hassan
Magistrate II Class
1.9.1942. 


******************************************************************
              இப்படிப்பட்ட அரிய - பெரிய தேசபக்தரும், விடுதலைப் போராட்டவீரருமான அட்டல் பிஹாரி வாஜ்பாயின்  தேச சேவையை பாராட்டி மோடி தலைமையிலான மத்திய அரசு ''பாரத் ரத்னா'' விருதினை அளிக்கவிருக்கிறது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

செவ்வாய், 23 டிசம்பர், 2014

திரையுலக சிகரம் சாய்ந்தது - அஞ்சலி

       திரையுலகில் தனக்கு நிகரில்லாமல் இயக்குனர் சிகரமாக அசைக்கமுடியாத அபூர்வ மனிதராய் உயர்ந்து வாழ்ந்த கே. பாலச்சந்தர் மறைந்தார். எம்.ஜி.ஆர் - சிவாஜி போன்ற முன்னணி நடிகர்கள் நடித்துக்கொண்டிருந்த  காலத்திலேயே தனக்கென தனி பாணியை வைத்துக்கொண்டு, ஜெமினிகணேசன், சிவகுமார்,  முத்துராமன், நாகேஷ் போன்றவர்களை கதாநாயகர்களாக நடிக்கவைத்து திரைப்படங்களை இயக்கியிருக்கிறார். அதேப்போன்று அவர்கள் காலத்திலேயே கமல்ஹாசன் மற்றும் ரஜினிகாந்த் போன்றவர்களை அவர்களுக்கு இணையான கதாநாயகர்களாக  மிக தைரியமாக திரையுலகிற்கு அறிமுகம் செய்துவைத்தார் என்றால் அது மிகையாகாது. பழமைகளை வலியுறுத்தும் அந்தக்காலத்திலேயே சடங்குகளையும், சம்பிரதாயங்களையும் உடைத்தெறியும் முற்போக்கான கருத்துகளை கொண்ட பலவகையான  திரைப்படங்களை தந்திருக்கிறார்.  அதற்காக பழமைவாதிகளின் எதிர்ப்புகளுக்கும் அவர் அஞ்சியதும்  இல்லை. அதேப்போல் மத்திய - மாநில அரசுகளை இடித்துரைத்தும், கிண்டலடித்தும் திரைப்படங்களை யாருக்காகவும் பயப்படாமல் இயக்கியது மட்டுமல்ல, காட்சிகளுக்கு தகுந்தாற்போல் ஆங்காங்கே கம்யூனிச சித்தாந்தங்களையும், உழைப்பாளி மக்களையும் தயங்காமல் உயர்த்திக்காட்டி  வறுமையின் நிறம் சிவப்பென்று  வரைந்து காட்டிய ஓவியர் கே.பி. பெரும்பாலான பாரதியின் கவிதைகளை தன்னுடைய திரைப்படங்களின் மூலம் மக்களுக்கு அறிமுகம் செய்து வைத்தவர்.
                 அப்படிப்பட்ட ஒரு சிறந்த இயக்குனரின் மறைவு என்பது ஈடுசெய்ய முடியாதது. மறைந்த இயக்குனர் சிகரம் கே.பி., அவர்களுக்கு எங்களின் கண்ணீர் அஞ்சலி.

பாராளுமன்றம் வருவதென்றால் மோடிக்கு கசக்கிறது...!


எழுதுகிறேன்...!

செங்கொடியின் பக்கம் வாருங்கள் இளைஞர்களே...!

தோழர் டி.கே.ரங்கராஜன், எம்.பி.,                
20-12-2014 அன்று நடைபெற்ற, சிபிஎம் மதுரை புறநகர் மாவட்ட 21-ஆவது மாநாட்டுப் பொதுக்கூட்ட உரையில் இருந்து                
 
                     நிரஞ்சன் ஜோதி என்ற பாஜக நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் பேச்சால் ஐந்து நாட்களாக முடங்கியது நாடாளுமன்றம். ராமனுக்குப் பிறந்தவர்களைத் தவிர யாரும் நாட்டில் இருக்கக் கூடாது என்று மதவெறியுடன் அவர் பேசியுள்ளார். ராமனுக்கு லவன், குசன் என்ற இரண்டு மகன்கள் மட்டும்தான் இருந்தனர். நிரஞ்சன் ஜோதி கூற்றுப்படி, ராமனுக்குப் பிறக்காத பரமசிவன், அவருடைய பிள்ளைகள் விநாயகர், முருகன் ஆகியோர் எங்கே போவது? பாஜக நாடாளுமன்ற உறுப்பினரின் கணக்குப்படி அவர்கள் இந்திய பிரஜையே இல்லை.
             கடந்த ஏழு மாதங்களுக்கு முன் பாஜக, தேர்தல் வாக்குறுதி தந்தது. ஆட்சிக்கு வந்த நூறு நாட்களில் கறுப்புப் பணத்தைக் கைப்பற்றுவோம் என நரேந்திர மோடி கூறினார். அப்படி கைப்பற்றும் பணத்தில் தலைக்கு 35 லட்சம் ரூபாய் கிடைக்கும் என வெங்கைய்யா நாயுடு கூறினார். அவர்கள் கூறியபடி நூறு நாட்களைக் கடந்து 7 மாதங்கள் முடிந்து விட்டன. ஏன் கறுப்புப்பணம் வரவில்லை எனக் கேட்டால் கமிட்டி போட்டிருக்கிறோம் என்கிறார்கள். இதையேதான் காங்கிரசும் சொன்னது. மன்மோகன்சிங்கும் சொன்னார்.
             பாஜக ஆட்சிக்கு வந்து 7 மாதங்களில் சாமானிய மக்கள் பயன்படுத்தும் பல பொருட்களின் விலை ஏற்றப்பட்டிருக்கிறது. மானியங்கள் வெட்டப்பட்டிருக்கின்றன. கிராமப்புற வேலை உறுதித் திட்டம் படிப்படியாகக் கைவிடப்படுகிறது. பெட்ரோல், டீசல் விலையை சந்தைக்கு தள்ளிவிடப்பட்ட பின்னும், அரசு சார்பில் கடுமையாக வரி விதிக்கபடுகிறது. 
               திட்டக்கமிஷன் கலைக்கப்பட்டு விட்டது. அப்படியென்றால் இதற்கான திட்டங்களை யார் தீட்டுவது...? ஒரு காலத்தில் டாட்டா, பிர்லா என்றால் இப்போது அதானி, முருகப்பா, அம்பானி ஆகியோர் தான் இத்திட்டங்களைத் தீட்டுகிறார்கள். உலகத்தில் யாரும் கடன் தர மறுத்த பின்பும் அதானியின் பக்கம் மோடி நிற்கிறார்; ஆஸ்திரேலியாவில் கைவிடப்பட்ட நிலக்கரி சுரங்கத்தை வாங்கிவதற்கு 1 லட்சம் டாலரை ஸ்டேட் பாங்க் மூலம் கடனாக வழங்க உத்திரவிடுகிறார். எந்த ஆட்சியிலாவது இந்த அநியாயத்தைப் பார்த்ததுண்டா?
              இப்படிப்பட்ட பாஜக, அரசு எப்படி மக்கள் நலனைப் பாதுகாக்கும்? கடந்த 7 மாதங்களாக மக்கள் பிரச்சனை குறித்து பிரமரான நரேந்திர மோடி நாடாளுமன்றத்தில் பேசவில்லையே, ஏன்...?
                இருக்கும் பொதுத்துறை நிறுவனங்களை பெருமுதலாளிகளுக்குத் தாரைவார்க்க வேண்டும் என்றும், சமஸ்கிருதத்தை பாடமொழியாக்க வேண்டும் என்ற இரண்டு அஜண்டாக்களை மட்டும் பாஜக வைத்துள்ளது. இதைச் சொன்னால் கம்யூனிஸ்ட் கட்சிகள் தூண்டி விடுவதாக போஸ்டர் போடுகிறார்கள். பொதுத்துறையைக் காப்பதற்கும், மக்கள் ஒற்றுமையைப் பாதுகாப்பதற்கும் எங்கள் கொள்கையைச் சொல்ல ஒருமுறையல்ல, பலமுறை தூண்டிவிடுவோம்.
        சிறுபான்மை மக்களை மீண்டும் இந்து மதத்திற்கு மாற்றும் நடவடிக்கையில் இறங்கியுள்ள பாஜக, முஸ்லீம் ஒருவர் இந்துவாக மாறினால் அவரை என்ன சாதியில் சேர்க்கும்...? இந்து மதத்தில் இருந்து ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் வேறு மதத்திற்குப் போனது வர்ணாசிரமக் கோட்பாடுதான் காரணம். வர்ணாசிரமவாதிகள் செய்யும் வேலையைத் தான் உசிலம்பட்டியில் முருகன்ஜி செய்து கொண்டிருக்கிறார்.
                128 கோடி மக்கள் வாழக்கூடிய இந்தியாவில் சமஸ்கிருதம் படித்து ஒருவர்கூட பி.எச்.டி பட்டம் வாங்கவில்லை. எம்.ஏ படித்த ஒருவரும் இல்லை. பாடமொழி சமஸ்கிருதம் என்றால் இதற்குப் புத்தகங்கள் எங்கே...? இல்லாத ஒன்றை கற்பனையில் உருவாக்குவதுதான் பாஜகவின் வேலை.
நன்றி :

சனி, 20 டிசம்பர், 2014

கங்கைஅமரா... உனக்கு வெட்கமாக இல்லை...?

    தமிழ்நாடு மற்றும் புதுச்சேரி ஆகிய மாநிலங்களில் பட்டித்தொட்டிகளிலெல்லாம்  பொதுவுடைமை கருத்துகளை கொண்ட பாடல்களை எழுதி, இசையமைத்துப் பாடி, பொது மக்களை ஈர்த்துவந்த பாவலர் வரதராஜன் அவர்களின் தம்பிகளில் ஒருவரான கங்கைஅமரன் இன்று பாரதீய ஜனதாக்கட்சியில் இணைந்தார் என்ற இன்றைய செய்தி பெரும் அதிர்ச்சியை தந்தது. ஏனென்றால் பாவலர் வரதராஜன், இளையராஜா மற்றும் கங்கைஅமரன் ஆகிய ஒரே குடும்பத்தை சேர்ந்த சகோதரர்கள் திரைப்படத்தொழிலுக்கு வருவதற்கு முன்பு கம்யூனிஸ்ட் இயக்கத்தின் மேடைகளில் பொதுவுடைமை மற்றும் முற்போக்கு கருத்துகளை கொண்ட பாடல்களை பாடி கூட்டத்தை சேர்ப்பார்கள்.
             இன்றைக்கும் பல்வேறு முற்போக்கு இயக்க மேடைகளில் கருத்துரையாற்றியிருக்கிற கங்கைஅமரனுக்கு  திடீரென்று மதவாத சக்திகள் மீது ஏற்பட்ட ஈர்ப்புக்கு காரணம் என்ன...? வெட்கமில்லாமல் அமித்ஷாவுக்கு பொன்னாடைப் போர்த்தி அவர்களோடு இணையும் அளவிற்கு அவரது அறிவுக்கண்ணை மறைத்தது எது...?

புதன், 17 டிசம்பர், 2014

பாகிஸ்தானில் குழந்தைகளின் உயிரை குடித்த தீவிரவாதம்...!

        நம் சகோதர நாடான  பாகிஸ்தானில் உள்ள பெஷாவரில் பள்ளிக்கூடத்தில் படித்துக்கொண்டிருந்த ஏதுமறியா 130 அப்பாவி  இளம் பிஞ்சுகளை தாலிபான் தீவிரவாதிகள் துப்பாக்கியால் சுட்டுக் கொன்று பலிவாங்கியது என்பது அமைதியையும் சகோதரத்துவத்தையும் விரும்புகிற அனைவரும் கண்டிக்கத்தக்கது.
               அறிவையும், அன்பையும் அழித்துவிட்டு தீவிரவாதத்தாலோ அல்லது  பயங்கரவாதத்தாலோ அல்லது கட்டாய திணிப்புகளாலோ மதங்களை வளர்த்து விட முடியாது. மதங்கள் வளர்க்கும் தீவிரவாதங்களும்,  தீவிரவாதங்கள் தூக்கிப்பிடிக்கும் மதங்ககளும் மானுடம் விரும்பாதவைகளே.  அறிவையும், அன்பையும் அறியாதவைகளே. அறிவும் அன்பும் மழுங்கிப்போனாதால் தான் தீவிரவாதிகளின், பயங்கரவாதிகளின் துப்பாக்கி குண்டுகளும், வெடிகுண்டுகளும் அப்பாவி மக்களை நோக்கியே... ஏதுமறியா குழந்தைகளை நோக்கியே பாய்கின்றன. 
                அன்று ஏகாதிபத்திய  பயங்கரவாதத்தால் இராக்கில் இலட்சக்கணக்கான அப்பாவி மக்களும், குழந்தைகளும் கொல்லப்பட்டது என்பதற்கும், இஸ்ரேலின் அரசு தீவிரவாதமாக மாறி பாலஸ்தீனத்தில் குழந்தைகளையும், கொல்லப்பட்டனர் என்பதற்கும், அரசு பயங்கரவாதத்தால் குஜராத் மாநிலத்தில் ஆயிரக்கணக்கான இஸ்லாமியர்கள் கொல்லப்பட்டனர்  என்பதற்கும், இன்று மத தீவிரவாதத்தால் பாகிஸ்தானில் படிக்கும் தன் சொந்த குழந்தைகளை பலி வாங்கியது என்பதற்கும் அடிப்படை என்பது அறிவையும், அன்பையும் அழித்து வளரும் மதங்களே என்பது தான் உண்மை. அறிவை இழந்து மனிதத்தை அழிப்பதன் மூலம் மதங்களை வளர்க்கமுடியாது. மதங்கள் ஒழிந்துவிட்டால் மானுடம் தழைத்தோங்கும். 

செவ்வாய், 16 டிசம்பர், 2014

நோபல் மங்கை மலாலா..!


நான் ஷாஜியா... நான் கைனட் ரியாஸ்... நான் கைனட் சோம்ரோ... 
நான் மேஸான்... நான் அமினா...!        
         இந்த விருது எனக்குரியது மட்டுமல்ல. இது கல்வி மறுக்கப்பட்ட குழந்தைகளுக்கானது. அமைதியை வேண்டி அஞ்சி நடுங்கிக் கொண்டிருக்கிற குழந்தைகளுக்கானது. இது மாற்றத்தை விரும்பும், குரலற்ற குழந்தைகளுக்கானது. நான் இங்கே அவர்களுடைய உரிமைக்குரலாக ஒலிக்கிறேன். இது அவர்களுக்கு பரிவு காட்டுவதல்ல; கல்வி மறுக்கப்பட்ட ஒரு குழந்தையை நாம் பார்ப்பது இதுவே கடைசி முறையாக இருக்கட்டும் என உறுதியேற்கும் தருணம்.
             கல்வி, வாழ்வின் அதிஅற்புதமான ஒன்று. இதுவே எனது 17 ஆண்டுகால வாழ்வின் அனுபவம். வடக்கு பாகிஸ்தானின் ஸ்வாட் பள்ளத்தாக்கில் தான் என்னுடைய வீடு இருக்கிறது. நான் எப்போதும் பள்ளிக்குச் செல்வதிலும் புதிய விஷயங்களை கற்றுக் கொள்வதிலும் ஆர்வமாயிருந்தேன். பண்டிகைக் காலங்களில் நானும், எனது நண்பிகளும் எங்களது கைகளில் மருதாணி வைத்துக்கொள்வோம். எங்கள் கைகளில் பூக்களையும், கோலங்களையும் வரையவில்லை;
         மாறாக கணித வாய்ப்பாடுகளையும், சமன்பாடுகளையும் நாங்கள் வரைந்தோம்.கல்வியின் மீது தீராத் தாகம் கொண்டிருந்தோம். ஏனெனில் வகுப்பறைதான் எங்கள் வருங்காலத்தை மாற்றப்போகிறது. நாங்கள் ஒன்றாக அமர்ந்து இணைந்து படித்து வந்தோம். நாங்கள் எண்ணிலடங்கா கனவுகளோடு, சுத்தமான சீருடைகளை அணிய மிகவும் விரும்பினோம். ஆண்களால் மட்டுமே முடியும் என சிலர் எண்ணிவந்தவற்றை உடைத்து நாங்கள்அறிவிலும், படிப்பிலும் சிறந்தவர்களாக எங்களுடைய பெற்றோர்கள் பெருமையடையும் விதம் நடந்துகொள்ள ஆசைப்பட்டோம்.ஆனால் அந்தக் கனவு அப்படியே நிலைத்திருக்கவில்லை.
          சரியாக எனக்கு 10 வயது. அழகும் பொலிவும் நிறைந்த ஸ்வாட் பள்ளத்தாக்கு திடீரென தீவிரவாதத்தின் தலமாக மாற்றப்பட்டது. 400க்கும் மேற்பட்ட பள்ளிகள் அடையாளமின்றி அழிக்கப்பட்டன. பெண் குழந்தைகள் பள்ளிக்குச் செல்வது நிறுத்தப்பட்டது. பெண்கள் சாட்டையால் அடிபட்டார்கள். அப்பாவிமக்கள் கொல்லப்பட்டார்கள். நாங்கள் அனைவரும் பாதிக்கப்பட்டோம். எங்களின் கனவுகளை இருள் கவ்வத் துவங்கியது. கல்வி பெறுவது, உரிமை என்பதற்கு மாறாக குற்றம் என ஆக்கப்பட்டது.என்னுடைய உலகமும், என்னுடைய தேவைகளும் தடம் மாறின. எனக்கு முன் இரண்டு வழிகள் இருந்தன.
            முதலாவது, அமைதியாக இருந்துவிட்டு, சில காலம் காத்திருந்து பின் கொல்லப்படுவது; இரண்டாவது, உரத்துப் பேசி உடனே கொல்லப்படுவது. இதில் நான் தேர்ந்தெடுத்தது இரண்டாவது வழியை. நான் உரத்துப் பேச முடிவு செய்தேன். அக்டோபர் 9, 2012. தீவிரவாதிகள் எங்களை தடுத்து நிறுத்தி தாக்கினர். ஆனால் அந்த துப்பாக்கிக் குண்டுகளால் எங்களை வெல்ல முடியவில்லை. இது என் கதைமட்டுமல்ல... ஏராளமான பெண் குழந்தைகளின் கதை.நான் இங்கு என்னுடன் நைஜீரியா, சிரியா என் பாகிஸ்தான் சகோதரிகளை அழைத்து வந்துள்ளேன்.
           நான் சுடப்பட்ட நாளில் என்னுடன் இருந்த துணிவுமிக்க சகோதரிகள் ஷாஜியா மற்றும் கைனட் ரியாஸ் ஆகியோரை என்னுடன் அழைத்து வந்துள்ளேன். அவர்களும் அந்த துயரமிக்க அதிர்ச்சியை கடந்து வந்தவர்களே. பாகிஸ்தானில் இருந்து வந்திருக்கும் இன்னொரு சகோதரி கைனட் சோம்ரோ, எல்லைமீறிய துன்புறுத்தலுக்கும், வன்புணர்ச்சிக்கும் ஆளாகி, தனது சகோதரனையும் இழந்தவள். ஆனாலும் அவர்களிடம் அடங்கிவிடாமல் துணிந்து எதிர்த்தவள். இன்னும் நான் சந்தித்த ஏராளமான சகோதரிகளைச் சொல்வேன். சிரியா நாட்டைச் சேர்ந்த 16 வயதான மேஸான் - தற்போது அகதிகள் முகாம்களில் இருக்கும் ஆண் - பெண் குழந்தைகளுக்கு பாடம் சொல்லித் தருகிறாள்.
              போகோ ஹாராம் தீவிரவாதிகளால் கடத்தப்பட்டு துன்புறுத்தப்பட்ட - கல்விக்காக ஏங்கும் சிறுமிகளில் ஒருத்தியான வடக்கு நைஜீரியாவின் அமினா... இன்னும் ஏராளமான சிறுமிகள் இருக்கிறார்கள். உங்கள் முன்னால் நிற்கும் இந்த மலாலா, ஒரு நபர் அல்ல... எனது குரல், ஒரு நபருடையதல்ல... நான் ஷாஜியா. நான் கைனட் ரியாஸ். நான் கைனட் சோம்ரோ. நான் மேஸான். நான் அமினா. நான், பள்ளிகளில் இருந்து துரத்தப்பட்ட 660 லட்சம் பெண் குழந்தைகளின் குரல். உலகெங்கிலும் நவீனமயத்தையும், வளர்ச்சியையும் பார்க்கிறோம். இருந்த போதிலும் அந்த நாடுகள் முழுவதும் இன்றும் மிகப்பழமையான பிரச்சனைகளான பசி, வறுமை, அநியாயம் மற்றும் மோதல்கள் ஏராளமாய் நிறைந்துள்ளது.
         முதலாம் உலகப்போர் நிறைவடைந்து நூறு ஆண்டுகள் நிறைவு பெற்றுவிட்டது. ஆனால் இன்னும் அந்தப்போரின் பல லட்சக்கணக்கான உயிர்ப்பலியில் இருந்து எதையும் கற்றுக் கொள்ளாத நிலையே தொடர்கிறது. இங்கே இன்னும் ஏராளமான போர்களில் நூற்றுக்கணக்கான, ஆயிரக்கணக்கான அப்பாவி மக்களின் உயிர்கள் பறிக்கப்படுகின்றன. சிரியாவிலும், காஸாவிலும், இராக்கிலும் ஏராளமான குடும்பங்கள் அகதிகளாக மாற்றப்பட்டுள்ளன. வடக்கு நைஜீரியாவில் பெண்கள் பள்ளிக்கு செல்வதற்கான உரிமை மறுக்கப்பட்டுள்ளது. பாகிஸ்தானிலும், ஆப்கானிஸ்தானிலும் அப்பாவி மக்கள் குண்டுவெடிப்புகளில் பலியாவதை கண் முன்னே பார்க்கிறோம்.
            ஆப்பிரிக்காவில் ஏராளமான குழந்தைகள் வறுமையின் காரணமாக பள்ளிகளின் படிகளைக் கூட மிதிக்க முடியவில்லை. இந்தியா மற்றும் பாகிஸ்தானில் ஏராளமான குழந்தைகள் சமூக ஒடுக்குமுறைகளால் கல்விகற்கும் உரிமை மறுக்கப்பட்டவர்களாகவும் அல்லது குழந்தைத் தொழிலாளர்கள், குழந்தைத் திருமணங்களினால் பாதிக்கப்படுகின்றனர். என்னுடைய வயதுடைய மிகுந்த நம்பிக்கையும், திறமையும் வாய்ந்த என் தோழி டாக்டராக வேண்டும் என கனவு கண்டு கொண்டிருந்தாள். ஆனால் அவள் கனவு கனவாகவே மாறிப்போனது. 12 வயதில் அவளுக்கு கட்டாய திருமணம். 14வயதுள்ள குழந்தை 1 வயதுக் குழந்தைக்கு தாயாகிப் போனாள். எனக்குத் தெரியும் அவள் நிச்சயம் டாக்டராகி இருப்பாள். ஆனால் அவளால் இப்போது முடியாது.           ஏனென்றால் அவள் ஒரு பெண்.
           நீங்கள் அளித்துள்ள நோபல் விருதுத் தொகை என் இதயத்தில் இடம்பெற்றுள்ள பாகிஸ்தானில் பள்ளிகளை கட்டுவதற்கு உதவிடப் போகிறது. முக்கியமாக எனது தாயகமான ஸ்வாட் பள்ளத்தாக்கு எனது கிராமமான சங்லாவில். என்னுடைய ஊரில், பெண் குழந்தைகளுக்கான மேல்நிலைப்பள்ளி ஒன்று கூட இல்லை. எனவே என் நண்பர்கள் தங்களின் கனவுகளை நனவாக்கிக் கொள்வதற்கும், அவர்கள் கல்வியைப் பெறுவதற்கும் ஒரு வாய்ப்பாய் நான் ஒரு பள்ளியை உருவாக்கப்போகிறேன். நம்முடைய அரசியல் தலைவர்களுக்கு கல்வியின் அவசியத்தைப் பற்றிக் கூற வேண்டிய அவசியம் இல்லை. ஏனெனில் அது அவர்களுக்குத் தெரியும். எனவேதான் அவர்களது குழந்தைகளை நல்ல பள்ளிகளில் படிக்க வைக்கிறார்கள். நாங்கள் உலகத் தலைவர்களிடம் கல்விக்கு அதிக முக்கியத்துவம் கொடுக்க வலியுறுத்துகிறோம். வலிமையான நாடுகள் என்று சொல்லிக் கொண்டு போரை உருவாக்குவதில் முனைப்பாக இருப்பது போன்று ஏன் அமைதியை உருவாக்குவதில் முனைப்பு இல்லை? ஏன் துப்பாக்கிகளைக் கொடுப்பது எளிதாகவும், புத்தகங்களைத் தருவது கடினமாகவும் உள்ளது உங்களுக்கு..? ஏன் பீரங்கிகளை உருவாக்குவதை மிக எளிமையாகவும், பள்ளிக்கு கட்டடங்களை கட்டுவதை மிகுந்த சிரமமாகவும் உணருகிறீர்கள்?நாம் நிலவை அடைய முடிகிறது; ஏன் செவ்வாய்க்கிரகத்திலேயே விரைவில் வாழ முடியும் என்கிறார்கள். ஆனால் எல்லோருக்கும் கல்வி தர முடியாதா? எனவே நாம் அனைவருக்குமான சமத்துவத்தையும், நீதியையும் மற்றும் அமைதியையும் பெற்றிட குழந்தைகளை இந்த உலகம் முழுவதும் போராட அழைக்கிறேன். இதுவே ஆண், பெண் குழந்தைகள் தாங்கள் பால்யங்களை தொழிற்சாலைகளில் தொலைத்தது கடைசியாய் இருக்கட்டும். இதுவே பெண் குழந்தைகள் கட்டாயப்படுத்தப்பட்டு குழந்தைத் திருமணங்கள் செய்தது கடைசியாய் இருக்கட்டும். இதுவே ஏதுமறியா அப்பாவிக் குழந்தைகள் போரில் இறந்தது கடைசியாய் இருக்கட்டும். இதுவே வகுப்பறைகள் யாருமின்றி தனித்துக் கிடந்தது கடைசியாய் இருக்கட்டும். இதுவே பெண்கல்வி பெறுவது உரிமையல்ல என்று கூறுவது கடைசியாய் இருக்கட்டும். இதுவே பள்ளிக்கு வெளியே குழந்தைகள் ஏக்கத்தோடு காத்திருப்பது கடைசியாய் இருக்கட்டும்.

(அமைதிக்கான நோபல் பரிசு பெற்ற பாகிஸ்தான் சிறுமியும் பெண் கல்வி உரிமைப் போராளியுமான மலாலா யூசுப் ஜாய், நோபல் விருது விழாவில் ஆற்றிய உரையிலிருந்து)
தமிழாக்கம்  : எஸ். கார்த்திக், மதுரை புறநகர் மாவட்டத் தலைவர், 
                              இந்திய மாணவர் சங்கம்
நன்றி : தீக்கதிர்

சனி, 13 டிசம்பர், 2014

போதும் இத்தோடு விட்டுவிடுங்கள் ரஜினிகாந்த் சகிக்கில...!

           
           எம்.ஜி.ஆருக்கு அடுத்து வயதான பின்னும் இளைஞர்களை உசுப்பேற்றிவிடும் ஹீரோவாக ரஜினிகாத்தை சொல்லலாம். தமிழகத்தில் முன்னெப்போது இல்லாத அளவிற்கு நடுநிசி ஒரு மணிக்கு ரஜினி நடித்த ''லிங்கா'' திரைப்படம் ரிலீஸ் செய்யப்படுகிறது. ஐ.டி கம்பெனிகள் உள்ளிட்ட கார்ப்பரேட் கம்பெனிகள் இந்திய இளைஞர்களை நம்பி இரவு நேரங்களில் இயங்குவது போன்று, தமிழக இளைஞர்களின் பாக்கெட்டை குறிவைத்து ''கார்ப்பரேட் நடிகர்'' ரஜினிகாந்த்தின் திரைப்படம் நடுநிசி நேரத்தில் திரையிடப்படுகிறது. டிக்கெட் விலை 1000... 2000 என்ற வசூலிக்கப்படுகிறது. அரசு கண்டுகொள்ளவேயில்லை என்பது இன்னொரு விஷயம். ஆனாலும் அந்த நேரத்திலும் கட்டுக்கடங்காத இளைஞர்களின் கூட்டம்... ஆர்ப்பரிப்பு... ஆர்ப்பாட்டம்... வெறித்தனமான செயல்கள்... இதைப்பார்த்ததும் எங்கே செல்கிறார்கள் நம் இளைஞர்கள் என்ற வேதனை. மீண்டும் தங்கள் தலைவர்களை திரையரங்குகளிலும், திரைப்படங்களிலும் தேடுகிறார்களே என்ற கவலை எழுகிறது.
              எல்லாம் சரி... 60 வயதை கடந்த ஒரு ''பெரியவர்'' 18 வயதே ஆன பெண் பிள்ளைகளோடு மனசாட்சியே இல்லாமல் ஆடிப்பாடி நடிக்கிறாரே... இது நியாயம் தானா என்று அதை பார்க்கிற இரசிகர்களுக்கு உறுத்தவே இல்லையா..? முரண்பாடாக தெரியவேயில்லையா..? 
           ''அன்புள்ள ரஜினிகாந்த்...!'' இனி மேலாவது உங்கள் வயதிற்கேற்ற கதாபாத்திரத்தில் நடியுங்கள். லிங்கா போல் நடிப்பதை இத்தோடு விட்டுவிடுங்கள்.. சகிக்கலை.. இது விமர்சனம் அல்ல. இன்றைய இளைஞர்களின் மீது உண்மையான அக்கறை வைத்துள்ள ஒரு தந்தையின் வேண்டுகோள்.

புதன், 3 டிசம்பர், 2014

மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் தமிழ் மாநில மாநாடு - காணொளி...!

சென்னையில் 2015 பிப்ரவரி மாதம் நடைபெறவுள்ள 
மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் 21-ஆவது தமிழ் மாநில 
மாநாட்டினை  முன்னிட்டு வெளியிடப்பட்ட முதலாவது காணொளி...!

புதன், 26 நவம்பர், 2014

வாரணாசியில் மோடியின் வெற்றிக்கு உதவிய போலி வாக்காளர்கள்...!

               
         
               ''போலிகள்'' தான் நரேந்திரமோடியின் வெற்றிக்கு துணை புரிந்தது என்றால் அதை யாராலும் மறுக்கமுடியாது. அவரைப் பொருத்தவரை அவரது நடை, உடை, பாவனை, பேச்சு, விளம்பரம், சொந்த வாழ்க்கை எல்லாமே பெரும்பாலும் போலிகள் தான். அதேப்போல் சென்ற பாராளுமன்றத்தேர்தலில் வாரணாசி தொகுதியில் நரேந்திரமோடி ஆம் ஆத்மி கட்சியை சேர்ந்த அரவிந்த் கெஜ்ரிவாலை விட சரியாக 3,71,784 வாக்குகளை அதிகம் பெற்று வெற்றி பெற்றார். மிகப்பெரிய வாக்கு வித்தியாசத்தில் மோடி அமோக வெற்றி பெற்றார் என்று  பாரதீய ஜனதாக்கட்சிக்காரர்களும், பத்திரிக்கைகாரர்களும், தொலைக்காட்சிகாரர்களும்  புலங்காகிதம் அடைந்துபோயினர்.
               ஆனால் தற்போது புகாரின் பேரில் தேர்தல் ஆணையம் வாரணாசி தொகுதி முழுதும் ஆய்வு செய்ததில் இதுவரையில் சுமார் 3,11,057 பேர் ''போலி வாக்காளர்கள்'' என்றும், இன்னும் ஆய்வு முழுதும் முடிவடையும் நிலையில் ஆறு இலட்சத்தை தாண்டும் என்றும் தேர்தல் ஆணைய உயரதிகாரிகள் கண்டுபிடித்திருக்கிறார்கள் என்ற அதிர்ச்சியான தகவல்கள் வெளியாகியிருக்கின்றன. இந்த போலி வாக்காளர்களை தொகுதி வாக்காளர் பட்டியலில் சேர்த்தது வாரணாசியை உள்ளடக்கிய உத்திரபிரதேச மாநிலத்தை ஆளும் சமாஜ்வாடி கட்சியை சேர்ந்தவர்களா என்ற கோணத்தில் ஆய்வு செய்தால், அந்த தேர்தலில் மாநிலத்தை ஆளும் சமாஜ்வாடி கட்சி 48,291 வாக்குகளே பெற்று நான்காவது இடத்துக்கு தள்ளப்பட்டதினால் அந்த கட்சியின் மீது சந்தேகப்படுவதில் நியாயமில்லை. அப்படியென்றால் அத்தொகுதியில் பெருவாரியான வாக்குகளை பெற்று வெற்றிபெற்ற கட்சியை சேர்ந்தவர்கள் தான் போலி வாக்காளர்களை திட்டமிட்டு சேர்த்திருக்கவேண்டும். ஏனென்றால் நரேந்திரமோடி பெற்ற மொத்த வாக்குகள் 5,81,022 ஆகும். இவ்வளவு வாக்குகள் எப்படி வந்தது...? பாரதீய ஜனதாகட்சியின் ஜனநாயகத்தையே  கேலிக்கூத்தாக மாற்றி இருக்கிறது. போலி வாக்களார்கள் பட்டியலை தயாரித்து வெற்றிபெற்ற பா.ஜ.க தமிழகத்தில் உள்ள திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தையே விஞ்சிருக்கிறது என்று சொன்னால் மிகையாகாது.              
                 மிகப்பெரிய எண்ணிக்கையிலான போலி வாக்காளர் பட்டியல் உறுதியானால் நரேந்திரமோடியின் வெற்றியை தேர்தல் ஆணையம் ரத்து செய்யுமா...? மறு தேர்தலுக்கு உத்திரவிடுமா...? என்பதை நியாயத்தின் பக்கம் நிற்கும் மக்கள் எதிர்ப்பார்க்கிறார்கள்.
3,11,057
3,71,784
3,71,784
3,71,784

செவ்வாய், 25 நவம்பர், 2014

மனைவிக்கு பாதுகாப்பு அளித்த பாசக்கார கணவர் மோடி...!


                        சென்ற பாராளுமன்றத்தேர்தலில் போட்டியிடுவதற்கு வேட்புமனு தாக்கல் செய்தபோது பிரதமர் நரேந்திரமோடி முதல்முறையாக தான் ''திருமணமானவர்'' என்றும், மனைவியின் பெயர் ''யசோதா பென்'' என்றும் குறிப்பிட்டிருந்தார். இதற்கு முன்பு குஜராத் சட்டமன்றதேர்தல்களில் போட்டியிட்டபோது அப்போதைய வேட்மனுக்களில் தான் ''திருமணமாகாதவர்'' என்றே குறிப்பிட்டிருக்கிறார் என்பது தான் உண்மை.. கடந்த  பாராளுமன்றத்தேர்தலுக்கு முன்பு தான் மோடியின் குட்டு வெளியானது. மோடி ஏற்கனவே திருமணமானவர் என்றும், மனைவியின் பெயர் யசோதா பென் என்றும், 64 வயதான ஓய்வுபெற்ற பள்ளி ஆசிரியர் என்றும், 1968-ஆம் ஆண்டில் மோடியுடன் திருமணம் முடிந்து பின்னர், கணவரால் கைவிடப்பட்டு குஜராத்தில் உன்ஜ மேஹ்சனா மாவட்டத்தில் பிரம்மன்வாடா என்ற கிராமத்தில் வசித்து வருகிறார் என்றும் புகைப்படத்துடன் இந்திய பத்திரிக்கைகளில் பல மொழிகளில் வெளியானவுடன்  மோடி வெளிப்படையாக ஒப்புக்கொள்ளாமல்,   ஏற்கனவே தனக்கு மனைவி இருக்கிறார் என்ற தகவலை மறைத்துவிட்டோமே என்ற குற்றவுணர்வும் இல்லாமல்  தன்னுடைய மனைவி பற்றிய தகவல்களை பாராளுமன்றத்தேர்தல் வேட்புமனுவில் மட்டும் வேறு வழியில்லாமல் குறிப்பிடவேண்டிய கட்டாயத்திற்கு தள்ளப்பட்டார்.
                 அவர் அத்தோடு நிற்கவில்லை. பத்திரிக்கைகளும் தொலைக்காட்சிகளும் தன்னுடைய மனைவி நெருங்கி அவரது மனதில் மறைந்திருக்கும் உண்மைகளை கிளறி வெளியுலகிற்கு காட்டிவிடுவார்கள் என்ற பயத்தில் தன்னுடைய ஆட்களை யசோதா பென்னை சுற்றி யாரும் அவரை நெருங்கமுடியாத வண்ணம் அவருக்கே தெரியாமல் பாதுகாப்பு வளையம் அமைத்தார். பிரதமாராக பதவியேற்ற பிறகு  இந்த ''பாசக்கார கணவர்'' அரசின் செலவிலேயே தன்னுடைய மனைவிக்கு அவருக்கே தெரியாமல் 10 கமேண்டோக்கள் அடங்கிய பூனைப்படை பாதுகாப்பை கடந்த மே 30 முதல் அளித்திருக்கிறார். இப்படிப்பட்ட பாதுகாப்பை அவருக்கு அளித்திருப்பது பற்றிய தகவலும் யசோதா பென்னுக்கு சொல்லப்படவில்லை. அதற்கான ஒப்புதலும் அவரிடம் பெறப்படவில்லை.
               இந்த பூனைப்படையோ யசோதா பென்னின்  வீட்டிற்கு வெளியே 24 மணிநேரமும் காவலில் இருப்பதும், அவரது வீட்டிற்கு வருவோரை விசாரணை செய்து அனுப்புவதுமான வேலைகளை செய்வது என்பதும், தான் வெளியே எங்கு சென்றாலும் தான் அழைக்காமலேயே என்னை பின்தொடர்வதுமான வேலைகளை செய்வது என்பதும் தன்னுடைய தனிமனித சுதந்திரம் பாதிக்கப்படுவதாக கருதுகிறார்.  அதுமட்டுமல்லாமல் தன்னை பின் தொடர்பவர்கள் உண்மையிலேயே காவல் துறையை சேர்ந்தவர்கள் தானா என்ற அச்சப்படுகிறார்.
                 இந்த சூழ்நிலையில் தான் யசோதா பென்  தனது பாதுகாப்பு சம்பந்தமான முழுவிபரம் தனக்கு அளிக்கப்படவேண்டும் என்று தகவல் அறியும் சட்டத்தின் மூலம் மூன்று பக்க கடிதம் ஒன்றை மாவட்ட காவல் துறை உயரதிகாரியிடம் நேரில் சென்று அளித்திருக்கிறார்.
            முன்பு ஒரு முறை பிரதமர் நரேந்திரமோடி தன்னை அழைத்து சேர்த்துக்கொண்டால், அவருடன் சேர்ந்துவாழ ஆசைப்படுகிறேன் என்று பத்திரிக்கையாளர்களிடம் சொல்லியிருக்கிறார். ஆனால் நரேந்திரமோடி இதுவரை தனது மனைவியின் ஆசையை கண்டுகொள்ளவேயில்லை என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.

ஞாயிறு, 23 நவம்பர், 2014

கியூபா சர்வாதிகார நாடு - பொய் பிரச்சாரம்


  சர்வாதிகாரத்திற்கு அர்த்தம் தெரியாத மேற்குலகம்....!           
கியூபாவில் வாழும் புரட்சியாளன் சே குவேராவின் 
புதல்வியுடனான பேட்டி ...!               

கேள்வி : 
                 மேற்குலகம் கியூபாவை ஒரு சர்வாதிகார நாடாகப் பார்க்கின்றது. நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்?

பதில் : 
    மேற்குலகில் இருப்பவர்களுக்கு ''சர்வாதிகாரம்'' என்றால் என்னவென்றே தெரியாது. எந்த சர்வாதிகாரியும் தனது மக்களை படிக்க வைக்கமாட்டான். ஏனென்றால், எந்தளவுக்கு மக்கள்  அதிகமாக படிக்கிறார்களோ, அந்தளவுக்கு சுதந்திரமாக சிந்திப்பார்கள்.
                எந்தவொரு சர்வாதிகாரியும் அனைவருக்கும் இலவசக்கல்வியை அறிமுகப்படுத்தமாட்டான்.... எப்படிப்பட்ட சர்வாதிகாரி தனது மக்கள் ஆரோக்கியமாக வாழவும், இலவசமாக கல்வி கற்கவும் விடுவான்....? எப்படிப்பட்ட சர்வாதிகாரி பிற உலக மக்களுடன் ஒற்றுமையாக வாழுமாறு தனது மக்களுக்கு போதிப்பான்....? கியூபாவில் அதுதான் நடக்கிறது.
        ஒற்றுமை, மரியாதை, பிற மக்களின் மேல் அன்பு செலுத்துதல், மற்றவர்களின் நன்மைக்கான சுய அர்ப்பணிப்பு - இந்தக் கொள்கைகள் தான் கியூப மக்களுக்கு போதிக்கப்படுகின்றன. அதை எப்படி நீங்கள் சர்வாதிகாரத்துடன் முடிச்சுப் போடலாம்...?

முழுமையான பேட்டியை வாசிப்பதற்கு:

‘West has no idea what a dictatorship is’ – Che Guevara’s daughter to RT
http://rt.com/news/207111-west-dictatorship-cuba-guevara/

சனி, 22 நவம்பர், 2014

வெளியே தலைக்காட்டும் மோடியின் அமெரிக்க விசுவாசம்...!

         
         இதுவரையில் புற்றில் மறைந்திருந்த பாம்பு அச்சமில்லாமல் வெளியே தலைக்காட்டிவிட்டது. இன்று வரையில் நரேந்திரமோடியின் மனதுக்குள்ளேயும் மூளைக்குள்ளேயும் உள்ளுக்குள்ளேயே மறைமுகமாக புகைந்துகொண்டிருந்த அமெரிக்க விசுவாசமும், பாசமும் இப்போது முழுதும் வெளியே வந்துவிட்டது. வருகிற 2015 - ஆம் ஆண்டில் ஜனவரி 26 அன்று நம் நாட்டின் தலைநகரில் இந்திய குடியரசு தலைவர் நம் தேசக்கொடியை ஏற்றி, இராணுவ அணிவகுப்பு மரியாதையை ஏற்றுக்கொள்ளும் குடியரசு தினவிழா கொண்டாட்டத்தின் ''சிறப்பு விருந்தினராக'' கலந்துகொள்ளவேண்டும் என்று பிரதமர் மோடி அமெரிக்க அதிபர் ஒபாமாவை விசுவாசத்துடனும், பாசத்துடனும் அழைத்திருக்கிறார். அதற்கு ஒபாமாவும் ஒப்புக்கொண்டிருக்கிறார். ஒரு அமெரிக்க அதிபர் இந்திய குடியரசு தினவிழாக் கொண்டாட்டத்தின் சிறப்பு விருந்தினராக அழைக்கப்படுவதும், கலந்துகொள்வதும் இந்திய வரலாற்றிலேயே முதல்முறையாகும். 
                அதுமட்டுமல்ல நம் நாடு இதுவரையில் அணிசேரா கொள்கையை பின்பற்றிவரும் வெளியுறவு கொள்கையை கொண்ட நாடு. அதனால் தான் இதுநாள் வரையில் நம் நாட்டின் குடியரசு தினவிழாவின் சிறப்பு விருந்தினாராக அணிசேரா நாடுகளை சேர்ந்த அதிபர்  அல்லது பிரதமரை மத்திய அரசு அழைத்து விழாவினை சிறப்பு செய்வார்கள். ஆனால் இம்முறை மோடி தான் பிரதமாராக பதவியேற்று நடைபெறும் முதல் குடியரசு தினவிழாவை நம்முடைய வழக்கத்திற்கு மாறாக அமெரிக்க அதிபரோடு கொண்டாட முடிவெடுத்திருக்கிறார். மோடி தன்னுடைய ''முதல் மரியாதையை'' ஒபாமாவுக்கு காட்டி தனது அமெரிக்க விசுவாசத்தையும், பாசத்தையும் வெளிகாட்டியிருக்கிறார். ஐ.எம்.எப். என்று சொல்லக்கூடிய அமெரிக்க சர்வதேச நிதி நிறுவனத்தில் பணிபுரிந்து விட்டு, கடந்த பத்து ஆண்டு காலமாக  இந்தியாவின் பிரதமராக ''குப்பைக்கொட்டிய'' மன்மோகன் சிங் கூட இந்த அளவிற்கு தன்னுடைய ''எஜமான விசுவாசத்தை'' காட்டவில்லை. ஆனால் மோடி அவரையும் மிஞ்சிவிட்டார். அதனால் தானே  மன்மோகன் சிங் ''செயல்படாத பிரதமர்'' என்று அமெரிக்க பத்திரிக்கையால் வசைபாடப்பட்டார்.
            மோடி ஒபாமாவை விழாவுக்கு அழைத்துவிட்டு சும்மா அனுப்புவாரா...? நிச்சயமாக புது மாப்பிள்ளை அளவுக்கு கவனிக்காமல் அனுப்பமாட்டார். நல்லா சாப்பாடு போட்டு நிறைய பரிசுப்பொருட்களை அள்ளிக்கொடுத்து அனுப்புவார் என்பது நமக்கு தெரிந்தது தானே. இந்தியாவில் பொதுத்துறையில் இயங்கிக்கொண்டிருக்கும் இன்சூரன்ஸ், வங்கி, இரயில்வே, இராணுவம் உள்ளிட்ட அரசுத்துறைகள் அனைத்தையும் மூட்டைக்கட்டி ஒபாமா கையில் ஒப்படைக்காமல் விடமாட்டார். அதற்கு தான் ஒபாமாவிற்கு இந்த குடியரசு தின முதல் மரியாதை என்பதை நாம் புரிந்துகொள்ளவேண்டும். 
                அதுமட்டுமல்ல இந்த முதல் மரியாதையில் இன்னொரு உண்மையும் புதைந்து கிடக்கிறது.   2015 -ஆம் ஆண்டு என்பது அமெரிக்காவின் செல்லக்குழந்தைகளான    ''எல்.பி.ஜி'' என்று சொல்லக்கூடிய தாராளமயம் - தனியார்மயம் - உலகமயம் இந்தியாவிற்குள் நுழைந்து இருபத்தைந்து ஆண்டுகள் ஆகப்போகிறது. எனவே 2015 என்பது இந்தியாவின் குடியரசு தினவிழா மட்டுமல்ல. இந்த ''மயங்களின் ''வெள்ளி விழா'' என்பதையும் நாம் மறந்துவிடக்கூடாது. அதனால் தான் இந்த மயங்களிலிருந்து இடதுசாரிகளின் போராட்டங்களினால் தப்பித்து உயிருக்குப் போராடிக்கொண்டிருக்கும் இன்சூரன்ஸ், வங்கி, இரயில்வே போன்ற மிச்ச சொச்சத்தையெல்லாம் ஒன்றாக மூட்டைக்கட்டிக் கொடுப்பதற்கு மோடி ஏற்பாடு செய்கிறார் என்பது தான் யாராலும் மறுக்கமுடியாத உண்மை.

வெள்ளி, 21 நவம்பர், 2014

வெளியுறவு அமைச்சர் சுஷ்மா சுவராஜ் இந்தியா வருகை...!


                     பாரதீய ஜனதாக்கட்சி பதவியேற்ற நாளிலிருந்து பிரதமர் நரேந்திரமோடிக்கு  ''மாதந்தோறும் ஒரு வெளிநாட்டுப்பயணம்'' என்றால், வெளியுறவு அமைச்சராக பொறுப்பேற்றிருக்கும் சுஷ்மா சுவராஜ்க்கோ ''வாரந்தோறும் ஒரு வெளிநாட்டுப்பயணம்'' என்று இந்த இருவரும் போட்டிப்போட்டுக்கொண்டு வெளிநாட்டுப் பயணமாக பறந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.
                   வெளிநாடுகளுக்கு எல்லாம் பறந்து பறந்து சென்று அந்நாட்டு மக்களை எல்லாம் ஏதாவது ''சாகசங்களை'' செய்து கவர்ந்து தன்னை உலக மக்களை கவர்ந்த ''உலக நாயகனாக'' காட்டிக்கொள்ளவேண்டும் என்ற பேராசையில் மாதம் ஒரு வெளிநாட்டுப் பயணம் செல்கிறார். மோடி பிரதமராக பதவியேற்று ஆறு மாதங்களே ஆகின்றன. இந்த காலத்தில் அவர்  பூடான், நேபாளம், பிரேசில், ஜப்பான், அமெரிக்கா, மியான்மர், ஆஸ்திரேலியா மற்றும் பிஜி என எட்டு நாடுகளுக்கு பயணம் செய்திருக்கிறார். பயணம் செய்த நாட்கள் இந்த ஆறு மாதத்தில் 30 நாட்கள். அதுவும் இவர் மட்டும் தனியாக வெளிநாடுகளுக்கு பயணம் செய்வாரா...? ஒரு பட்டாளத்தையே அல்லவா அழைத்துச்செல்கிறார். உள்நாட்டில் உழைப்பாளி மக்களை சுரண்டி வருமானத்தையும், செல்வாக்கையும், சொத்துக்களையும் பெருக்கி கொழுத்துப்போன பெருமுதலாளிகள் கூட்டத்தையும், தனக்கு ஆதரவாக செய்திகளை வெளியிடும் பத்திரிக்கையாளர்கள் கூட்டத்தையும், அதிகாரிகள் கூட்டத்தையும் அல்லவா தன்னோடு அழைத்துச்செல்கிறார். இவர்கள் அனைவரும் இந்திய மக்களின் வரிப்பணத்தில் தான் வெளிநாட்டை சுற்றி வருகிறார்கள். சிக்கன நடவடிக்கை என்ற பெயரில் மக்களுக்கு அளிக்கப்பட்டுவந்த மானியத்தை வெட்டுவது, தொழிலாளர்களுக்கான ஊதிய உயர்வை ஒத்திப்போடுவது, படித்த இளைஞர்களுக்கான வேலைவாய்ப்பை தடை செய்வது போன்ற சிக்கன நடவடிக்கைகளில் ஈடுபடும் நரேந்திரமோடி இந்த விஷயத்தில் எந்தவிதமான சிக்கன நடவடிக்கைகளையும் எடுக்கவில்லை என்பது தான் வெளிப்படையான உண்மை.
              இன்னொரு பக்கம் வெளியுறவு அமைச்சராக பொறுப்பேற்றிருக்கும் சுஷ்மா சுவராஜோ கடந்த ஐந்து மாதங்களில் இன்றுவரை பங்களாதேஷ், பூடான், நேபாளம், மியான்மர், சிங்கப்பூர், வியட்நாம், பஹரைன், ஆப்கானிஸ்தான், தஜிகிஸ்தான், அமெரிக்கா, இங்கிலாந்து, மொரிஷியஸ், மாலத்தீவுகள் மற்றும் அரபு நாடுகள் என   பதினான்கு நாடுகளுக்கு பயணம் செய்திருக்கிறார். வாரந்தோறும் ஒரு வெளிநாட்டுக்கு பயணம் செய்கிறார். இவர் எப்போதாவது இந்தியாவிற்கு வருகை தருவார். அதிலும் குறிப்பாக வெளிநாட்டிற்கு சென்று திரும்பும் மோடி இந்தியா வந்து இறங்கும்போது அவரை விமானநிலையத்தில் வரவேற்பதற்கு இவர் கண்டிப்பாக இந்தியாவில் இருப்பார். சுஷ்மா வெளிநாடுகளுக்கு செல்கிறார் என்றால் இவரும் ஒரு கூட்டத்தையே அழைத்துச்செல்வார். இந்த பயணங்களுக்கும் மக்களின் வரிப்பணம் பலகோடி செலவாகிறது. இந்த வெளிநாட்டுப்பயனத்திற்கும் கட்டுப்பாடுகளோ, சிக்கன நடவடிக்கைகளோ கிடையாது என்பதும் வெளிப்படையான உண்மை.
             இவர்கள் மக்களின் வரிப்பணத்தில் ''உலகம் சுற்றும் வாலிபர்கள்''

திருமலை - திருப்பதி கோவிலின் மறுபக்கம்...!


 கட்டுரையாளர் : தோழர். பிருந்தா காரத்             
                                      தலைமைக்குழு உறுப்பினர்,                  
                                      மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி                        
             
              திருப்பதிக்கு நீங்கள் சென்றிருந்தால், முடிவில்லாத நீண்ட வரிசையில் வந்து செல்லும் யாத்திரிகர்களை அக்கோவிலின் தேவஸ்தான நிர்வாகம் சிறப்பான முறையில் நிர்வகிப்பதனைப் பார்த்துவியப்படைந்திருப்பீர்கள். இக்கோவிலுக்கு நாள்தோறும் 40,000 பக்தர்கள் வந்து செல்கின்றனர். விஷேச நாட்களில் இந்த எண்ணிக்கை 1 லட்சம் அல்லது அதற்கும் கூடுதலாக இருக்கிறது. இங்கு வரும் பக்த கோடிகளுக்கு அளிக்கப்படும் சேவைகள் மிகவும் பிரத்யேகமானவை ஆகும். அங்குள்ள எட்டு பெரிய உணவு அருந்தும் அறைகளில் ஒவ்வொரு நாளும் 40,000 பேருக்கு இலவசமாக உணவு பரிமாறப்படுகிறது. திருப்பதி வெங்கடாசலபதிக்கு தங்களது முடியை காணிக்கையாக அளிப்பதாக செய்து கொண்ட வேண்டுதலை பக்த கோடிகள் நிறைவேற்றிட உதவிடும் வகையில், கிட்டத்தட்ட 600 முடிதிருத்துபவர்கள் தங்களது சேவையை அளித்து வருகின்றனர்.
          அதுமட்டுமின்றி, ஒவ்வொரு பக்தருக்கும் ஒரு முடி வெட்டும் பிளேடையும் முடிவெட்டுவதையும் நிர்வாகம் இலவசமாக அளிக்கிறது. இக்கோவிலில் அளிக்கப்படும் இத்தகைய சேவைகளை நாள்தோறும் கிட்டத் தட்ட 20,000 பேர் பயன்படுத்துகின்றனர். கட்டணம் செலுத்தி பயன்படுத்திட 7000 தங்கும் அறைகள் இங்கு உள்ளன. உலகிலேயே இக்கோவிலின் பிரசாதம் இந்த ஊரின் பெயரை அடைமொழியாகக் கொண்டு, ''திருப்பதி லட்டு'' எனப் பிரபலமாக உள்ளது. இவ்வளவு பெரிய மக்கள் திரள் நாள்தோறும் வந்து சென்றாலும், இக்கோவிலின் ஒட்டுமொத்த பரப்பளவும் சுத்தமாகவும், ஒழுங்காகவும் உள்ளது பெருமை கொள்ளத்தக்க ஒன்றாகும்.
         ஆனால், இதன் பின் அப்பட்டமான ஒழுங்கின்மை உள்ளது என்பதையும் நாம் தெரிந்துகொள்ளவேண்டும்.. நாட்டிலேயே மிகப் பணக்கார கோவில் என்றால் அது திருமலை - திருப்பதி தான். இக்கோவிலின் ஆண்டு வருமானத்தை மிதமாக மதிப்பீடு செய்தால் கூட அது ரூ.2,500 கோடியாகும். இதுதவிர, இக்கோவிலுக்கு சொந்தமான சொத்துக்களிலிருந்தும் இதற்கு வருமானம் கிடைக்கிறது. இருப்பினும், திருமலை-திருப்பதி தேவஸ்தானத்தின் தொழிலாளர் நடைமுறைகள் முற்றிலும் நியாயமற்றவையாகவே  உள்ளன என்பதையும் தரிந்துகொள்ளவேண்டும். இங்கு பணியாற்றிடும் 20,000 தொழிலாளர்களில், 12,000 பேர் ஒப்பந்த அடிப்படையில் பணியாற்றுபவர்கள் ஆவர். நிரந்தரத் தொழிலாளர்கள் செய்திடும் அதே வேலைகளையே தான் இவர்களும் செய்துவருகின்றனர். இவர்களில் பெரும்பாலானோர் கோவிலில் குறைந்தது 10 ஆண்டுகளாகப் பணியாற்றி வருகின்றனர். இக்கோவிலின் பிரபலமான லட்டுக்களை தயாரிக்கும் தொழிலாளர்களின் நிலைமையைப் பாருங்கள். இந்த லட்டுக்களைத் தயாரிக்கும் பணியில் ''வைஷ்ணவ பிராமணர்கள்'' மட்டுமே அனுமதிக்கப்படுகிறார்கள். இவர்களுக்கு உதவி செய்திட ஒரு குழு உள்ளது. இக்குழுவில் இருப்பவர்கள் வைஷ்ணவ பிராமணர்களாக இல்லாவிடினும் பிராமணர்களாக இருக்கவேண்டும். லட்டுப் பிரசாதத்தை தயாரிக்கும் பணியில் ஈடுபட்டு வந்த 50 அல்லது அதற்கும் மேற்பட்ட வைஷ்ணவ பிராமணர்கள் அல்லாதோர், பணி நீக்கம் செய்ததாகச் சொல்லப்படுகிறது. லட்டு தயாரிக்கும் பணியில் ஈடுபடுபவர்கள் ஏன் ஒரு குறிப்பிட்ட சாதியைச் சார்ந்தவர்களாக இருக்க வேண்டும்...? சாதி ரீதியிலான நடவடிக்கைகள் சட்டத்தினால் தடுக்கப்பட்டவை அல்லவா...? எது எவ்வாறு இருப்பினும், 420 லட்டு தயாரிப்பாளர்களும், அவர்களது உதவியாளர்களும் சேர்ந்து நாளொன்றுக்கு 1.25 லட்சம் லட்டுக்களைத் தயாரிக்கின்றனர். பெரிய லட்டு 750 கிராம் எடையளவு கொண்டதாகவும், சிறிய லட்டு 75 கிராம் எடையளவு கொண்டதாகவும் இருக்க வேண்டும். லட்டின் எடையை எந்த எடை பார்க்கும் கருவியை பயன்படுத்தாமலேயே மிகத் துல்லியமாக ஒவ்வொரு முறையும் தயாரிக்கும் திறன் கொண்டவர்கள் இவர்கள். 1987-ஆம் ஆண்டில், புதிய நடைமுறை ஒன்று ஏற்படுத்தப்பட்டபோது, லட்டுதயாரிக்கும் பணியில் ஈடுபட்டிருந்தவர்கள் தாங்கள் நிரந்தரப் பணியாளர்கள் ஆக்கப்பட வேண்டும் என போராட்டத்தில் ஈடுபட்டனர். இவர்களில் சிலர் நீதிமன்றத்தில் வழக்கு தொடுத்தனர். பத்தாண்டுகள் கழித்து, இவர்கள் நிரந்தரமாக்கப்பட நீதிமன்றம் உத்தரவிட்டது. ஆனால், இந்த உத்தரவு அமலாக்கப்படவில்லை. இப்பணியாளர்கள் நிரந்தரமாக்கப்பட மேலும் பத்தாண்டு காலம் ஆனது. ஆனால், யாரெல்லாம் ஆரம்பத்தில் தொடுக்கப்பட்ட வழக்கில் இருந்தார்களோ, அவர்களுக்கு மட்டுமே பலன் கிடைத்தது. இதன் காரணமாக, லட்டு தயாரிக்கும் பணியில் ரூ.35,000 மாதாந்திர ஊதியத்துடன் வெறும் 100 நிரந்தர பணியாளர் கள் மட்டுமே தற்போது உள்ளனர்.
            அதே நேரத்தில், இதே வேலையை செய்கின்ற பெரும்பாலானோருக்கு ரூ.15,000 மட்டுமே ஊதியமாக அளிக்கப்படுகிறது. ஊதியம் தவிர ஒரு சில சிறிய பயன்கள் இவர்களுக்கு அளிக்கப்பட்டாலும், இவர்களுக்கு சம்பளத்துடன் கூடிய விடுமுறை என்பது கிடையாது. ஏதேனும் ஒரு அவசர காரணத்திற்காக இவர்கள் விடுப்பெடுத்தாலும், இவர்களது ஊதியத்தில் அதற்கு பிடித்தம் செய்யப்பட்டுவிடும். இதர துறைகளின் நிலைமை இதைவிட இன்னமும் மோசமானதாகும். 4000 துப்புறவு மற்றும் சுகாதார பணியாளர்களின் நிலைமை மிகவும் அவலமானது. இப்பணியில் ஈடுபட்டிருப்பவர்களில் பெரும்பாலானோர் தலித்துகள் ஆவர். இரவோ அல்லது பகலோ, எந்த நேரமும் சீருடை அணிந்த ஆண்களும், பெண்களும் கைகளில் துடைப்பக்கட்டைகளோடு சுத்தம் செய்து கொண்டிருப்பதனையும், கழிப்பறைகள் சுத்தமாக இருப்பதை உத்தரவாதம் செய்வதனையும் பார்த்திட முடியும். இவர்களுக்கு அளிக்கப்படும் ஊதியம் எவ்வளவு தெரியுமா...? ஒரு மாதத்திற்கு ரூ.6,500க்கும் குறைவான தொகையே இவர்களுக்கு அளிக்கப்படுகிறது என்பது வேதனையானது.  இவர்களுக்கு வேறு எந்த பயனும் கிடையாது,  ஈஎஸ்ஐ, வருங்கால வைப்பு நிதி (பி.எஃப்) மட்டுமல்லாது, வாராந்திர விடுமுறையும்  கூட கிடையாது.
              இத்திருக்கோவிலை சுத்தம் செய்திடும் ஒப்பந்தத்தைப் பெற்றுள்ள ''சுலப் இண்டர்நேஷனல்'' என்ற நிறுவனத்தால் அடிமைகளாக இத்தொழிலாளர்கள் பணியிலமர்த்தப்பட்டுள்ளனர். இந்த பணிக்கான ஒப்பந்தத்தின் மதிப்பு இதுவரையில்  மிகவும் ரகசியமான ஒன்றாக உள்ளது. ஏனெனில், தகவல் அறியும் உரிமைச் சட்டத்தின் கீழ் விண்ணப்பித்தும் இது குறித்த தகவல் வெளியிடப்படாமல் தடுக்கப்பட்டுள்ளது. எனினும், சட்டத்தின்படி, இத்தொழிலாளர்களின் இத்தகைய நிலைமைக்கு பிரதான பணியமர்த்துபவராக இக்கோவில் நிர்வாகமும் பொறுப்பாகும். பிரதான பணியமர்த்துபவர்களின் இத்தகைய பொறுப்பை வலியுறுத்தும் பிரிவை ராஜஸ்தான் மாநில வசுந்தர ராஜே அரசு நீக்கியதைப் போலவே தானும் நீக்கிட வேண்டும் என மத்திய அரசு விரும்புகிறது. இலவசமாக உணவளித்திடும் இக்கோவிலின் உணவகங்களில் உணவு பரிமாறுபவர்களாகவும், சுத்தம் செய்பவர்களாகவும் பணி புரிபவர்களுக்கு ஒரு சில பயன்கள் கிடைக்கின்றன என்றாலும், இவர்களும் இது போன்ற பாரபட்சங்களை எதிர்கொள்கின்றனர். இங்கு பணியாற்றிடும் நிரந்தரத் தொழிலாளர்கள் மாதம் ஒன்றுக்கு ரூ.25,000 ஈட்டிடும்போது, அதே வேலையை செய்கின்ற ஒப்பந்த அடிப்படையில் நியமிக்கப்பட்டுள்ள இதர 600 தொழிலாளர்களுக்கு இதில் மூன்றில் ஒரு பகுதி தொகையே கிடைக்கிறது. இவை எல்லாவற்றையும் விட கொடுமையானது என்னவென்றால், இங்கு பணியாற்றுகிற நிரந்தரப் பணியாளர்கள் திருப்பதி வெங்கடாசலபதியை எந்த கட்டணமும் செலுத்தாமல் இலவசமாக தரிசித்திடலாம், ஆனால், ஒப்பந்தத் தொழிலாளர்கள் இதற்குக் கூட கட்டணம் செலுத்திட வேண்டும் என்பது தான் அந்த கொடுமை. ஆந்திரப் பிரதேச அரசால் நியமிக்கப்பட்ட ''திருப்பதி திருமலை தேவஸ்தான டிரஸ்ட்'' என்பது, ஒரு தலைவர் மற்றும் 14 உறுப்பினர்களோடு, ஒரு ஐஏஎஸ் அதிகாரியின் தலைமையிலான செயலகத்தைக் கொண்டது. இவர்களே இக்கோவிலின் நிர்வாகத்திற்கு பொறுப்பானவர்கள் ஆவர். பக்தர்கள் தாராளமாக அளிக்கும் நன்கொடை வாயிலாக இக்கோவிலின் சொத்துக்கள் தொடர்ச்சியாக திரட்டப்பட்டு வருகிறது. பக்தர்கள் காணிக்கையாகச் செலுத்தும் முடி கூட ‘விக்‘ தயாரிப்பாளர்களுக்கு மற்றும் பன்னாட்டு கம்பெனிகளுக்கு விற்பனை செய்யப்படுவதன் வாயிலாக ஆண்டுதோறும் குறைந்தது ரூ.200 கோடிக்கும் மேல் வருமானமாக இக்கோவிலுக்கு கிடைக்கிறது.
         திருப்பதிக்கு வந்து செல்லும் பக்தர்கள் மனதில் அப்பயணத்தை நீங்கா இடம்பிடிக்கச் செய்திடும் தொழிலாளர்கள் மரியாதையோடும், கண்ணியத் தோடும் நடத்தப்படுவதனை கோவில் நிர்வாகமும், மாநில அரசும் உறுதி செய்திட வேண்டாமா....?

நன்றி : டைம்ஸ் ஆப் இந்தியா
தமிழில் - எம்.கிரிஜா
நன்றி : தீக்கதிர்

வியாழன், 20 நவம்பர், 2014

தமிழகத்தில் காலூன்ற மோடி நடத்தும் அரசியல் நாடகம்...!

                
                 தான் ஆசைப்பட்டது போல் ஆட்சியை பிடித்து பிரதமர் நாற்காலியில் அமர்ந்துவிட்டார்  நரேந்திரமோடி என்றாலும், நாடு முழுதுமான மக்கள் பேராதரவோடு வெற்றிபெற்று பிரதமரானவரில்லையே. வெறும் 32 சதவீத மக்களே தேர்ந்தெடுத்த பிரதமர் இவர். அதிலும் குறிப்பாக ஒரு சில மாநில மக்களால் மட்டுமே தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவர். தமிழ்நாடு, கேரளா, மேற்குவங்கம், திரிபுரா போன்ற இந்தி மொழி பேசாத மாநில மக்கள் இவரை ஒரு பொருட்டாகவே கண்டுகொள்ளவில்லை என்பது தான் உண்மை. அதுமட்டுமல்ல தேர்தல் நேரத்தில் இவரது கவர்ச்சிகரமான தேர்தல் பிரச்சாரமும், மதவாத பிரச்சாரமும் இம்மாநில மக்களிடம் எடுபடவில்லை என்பதும் உண்மை. 
           இந்த சூழ்நிலையில் தான் எப்படியாவது இந்த மாநிலங்களில் தான் காலூன்றவேண்டும் என்பதும், இந்த மாநிலங்களில் பாரதீய ஜனதாக்கட்சி ஒரு வலிமை வாய்ந்த கட்சியாக வளரவேண்டும் என்பதும், அதன் மூலம் அனைத்து மக்களும் நேசிக்கும் ''தேசத்தலைவராக'' வரலாறு பேசவேண்டும் என்பது மோடியின் சிந்தனையில் உதித்து சுடர்விடத்தொடங்கியது  என்பது மட்டுமல்ல, அவர் சார்ந்த பாஜக - ஆர்.எஸ்.எஸ். அமைப்பின் நீண்ட அட்டவணையில் முதன்மையாகவும் உள்ளது.
                  ஆனால் மோடி எதிர்ப்பார்ப்பது போல் மதத்தை வைத்து வித்தை காட்டுவதற்கும், கலவரம் நடத்துவதற்கும், அதன் மூலம் மக்களை ஈர்ப்பதற்குமான ஏற்ற மாநிலங்களாக அந்த மூன்று மாநிலங்களும் இல்லை. இவைகளை கண்டு ஏமாறுகின்ற அளவிற்கு  அம்மாநில மக்களும்  இல்லை என்பது தான் உண்மை. ஏனென்றால் மேற்குவங்கமும், கேரளாவும் வலிமையான இடதுசாரி சிந்தனைகளை கொண்ட மக்கள் வாழும் மாநிலங்கள் என்பதும், தமிழகம் இன்றும் தந்தை பெரியாரின் சிந்தனைகள் செழிப்பாய் வளர்ந்த மாநிலம் என்பதும் தான்,  பிற்போக்குத்தனமான மதவாத   சக்திகளான பா.ஜ.க-வும், ஆர்.எஸ்.எஸ்.-ம் இந்த மூன்று மாநிலங்களிலும் நுழையமுடியாமைக்கு முக்கிய காரணம். 
             எனவே தான் தமிழகத்தில் எப்படியாவது காலூன்றவேண்டும் என்பதற்காக பல்வேறு அஸ்திரங்களை எடுத்தார்  நரேந்திரமோடி. ஊழல் குற்றங்களை புரிந்த இரு திராவிடக்கட்சிகளின் தலைவர்கள் மீதான ''ஆமை வேக'' நீதிமன்ற வழக்குகளை விரைவுப்படுத்தியும், அதன் மூலம் அவ்விரு திராவிடக்கட்சிகளின் தலைவர்களுக்கு ''வாய்ப்பூட்டு'' போட்டு அவர்கள் இருக்கும் இடம் தெரியாமல் செய்து இரு திராவிடக்கட்சிகளையும் காணாமல் போகும்படி செய்வதன் மூலம் நாடு முழுதும் உள்ள மாநிலக்கட்சிகளை ஒழித்துக்கட்டிவிட்டு ஆர்.எஸ்.எஸ்-ன் நெடுநாளைய விருப்பப்படி அமெரிக்காவில் உள்ளது போன்ற இரு கட்சி ஆட்சி முறையை கொண்டுவருவதற்கான வேலையில் மோடி திட்டமிட்டு செயல்படுகிறார். 
                 இரு திராவிடக்கட்சிகளால் தமிழக அரசியலில் ஏற்பட்ட வெற்றிடத்தை நிரப்புவதற்காக, திராவிடக்கட்சிகளுக்கு மாற்றாக பா.ஜ.க-வை பலம் பொருந்திய கட்சியாக மாற்றுவதற்காக புத்திசாலித்தனமான குறுக்குவழிகளை மோடி கையாள்கிறார் என்பது வெளிப்படையாக தெரிகிறது. மற்ற மாநிலங்களைப் போல் மதவாதம் இங்கே எடுபடவில்லை.   வழக்கமாக சினிமா நடிகர்களை தான் தமிழக மக்கள் தங்கள் தலைவர்களாக ஏற்றுக்கொள்கிறார்கள் என்பதால், திரைப்பட நடிகர்களான ரஜினிகாந்த்க்கும், கமல்ஹாசனுக்கும் வலைவிரித்துப் பார்த்தார். ஆனால் அவர்கள் அவர் விரித்த வலையில் சிக்கவில்லை. எனவே வழக்கமாக எல்லா தமிழக கட்சிகளும் தமிழர்களின் ஓட்டுக்காக கையில் எடுக்கும் ''தமிழின உணர்வு'' அஸ்திரத்தை மோடியும் கடைசியாக எடுத்திருக்கிறார். 
             தமிழக - இலங்கை மீனவர்கள் பிரச்சனை என்ற எளிதில் தீப்பற்றிக்கொள்ளும், இன உணர்வுகளைத் தூண்டும் ''பிரம்மாஸ்திரத்தை'' எடுத்தார். அதற்காக இலங்கை அதிபரும், மோடியின் நண்பருமான ராஜபட்சேவுடன் கூட்டணி அமைத்தார். சுப்பிரமணியசாமி இவ்விருவருக்கும் (ராமர்) பாலமாய் இருந்து உதவினார். மூவரும் சேர்ந்து ''மோடியும் ஐந்து மீனவர்களும்'' என்ற நாடகத்தை அரங்கேற்ற தொடங்கினார்கள். 2011-ஆம் ஆண்டு போதை பொருள் கடத்தியதாக பிடிக்கப்பட்டு இன்றுவரையில் சிறையிலிருந்த ஐந்து இந்திய மீனவர்களுக்கு இலங்கை நீதிமன்றம் திடீரென்று சென்ற அக்டோபர் 30-ஆம் தேதியன்று அந்த ஐந்து பேருக்கும் தூக்கு தண்டனை அளிக்கப்பட, தமிழக மீனவ சமுதாயமும், ''தமிழின  உணர்வு'' கொண்ட தமிழக கட்சிகளும் ராஜபட்சேவை நோக்கி கொந்தளிக்க, உடனே தண்டனையை நிறைவேற்றிவிடுவார்களோ என்ற பயத்தை திட்டமிட்டு மக்கள் மத்தியில் பரப்பிவிடப்பட, வெளிநாட்டில் உள்ள  இந்திய குடிமக்களின் உயிரை காப்பாற்றவேண்டியது ஒரு பிரதமரின் கடமை என்பதைக்கூட தமிழக மக்கள் மறந்துவிட, தமிழக மீனவர்களின் உயிரை காப்பாற்றுங்கள் என்று ஆபத்தாண்டவன் - அநாதை இரட்சகனான நரேந்திரமோடியை கும்பிட்டு வேண்டிக்கொள்ள, உடனே அதற்காகவே காத்திருந்த மோடி ''பெரிய மனசு பண்ணி'' தன்னுடைய ''சமாதானத்தூதர்'' சுப்பிரமணிசாமியை இலங்கைக்கு அனுப்பிவைக்க, கட்டளையை ஏற்று உடனே இலங்கைக்குள் குதித்த சு.சாமி ''நிறுத்துங்க... நிறுத்துங்க... போடாதீங்க...'' என்று கத்திக்கொண்டு ராஜபட்சேவை நோக்கி ஓடிவர, தண்டனையை நிறைவேற்றுவதற்காக கிளம்பிக்கொண்டிருந்த இராஜபட்சே அவரை பார்க்க, சு.சாமி மோடி கொடுத்தனுப்பிய அரசு முத்திரையிட்ட கணையாழியை ராஜபட்சேவிடம் காட்ட, அவரும் என்ன விஷயம் என்று கேட்க, சு.சாமியோ அந்த ஐந்து மீனவர்களுக்கும் தண்டனை நிறைவேற்றாமல் விடுதலை அளித்து உயிருடன் இந்தியாவிற்கு அனுப்பும்படி மோடி அன்புடன் கேட்கச் சொன்னதாக சொல்ல, இந்த செய்திகளை உடனுக்குடன் ட்வீட்டரிலும், பேஸ் புக்கிலும், ஊடகங்களிலும் சுட சுட வெளியிட, அதற்காகே காத்திருந்த ராஜபட்சே தூக்குமேடையில் நின்றுக்கொண்டிருந்த அந்த ஐந்து மீனவர்களையும் கீழே இறக்குவிட்டு விடுதலை அளித்து இந்தியாவை நோக்கி பறக்கச்செய்ய, இன்று வரையில் சோகத்தில் ஆழ்ந்திருந்த தமிழக மீனவர்கள் மத்தியில் மகிழ்ச்சி கொப்பளிக்க, இந்த இனிய சந்தர்ப்பத்திற்காக காத்திருந்த தமிழக பாரதீய ஜனதாக்கட்சியோ ஆனந்த பெருக்கெடுத்து தூக்குமேடைக்கே சென்றுவிட்ட அந்த ஐந்து மீனவர்களின் உயிர்களை பிரதமர் மோடி தான் காப்பாற்றினார் என்று அரசியல் மசாலா தடவி பிரச்சாரம் செய்துவருகின்றது என்பது தான் இதுவரையில் தமிழகத்தில் நடந்துவரும் அரசியல் நாடகமாகும். இந்த நாடகத்திற்கு நமோவும், சு.சாமியும், ராஜபட்சியும் சேர்ந்து கதை. வசனம், இயக்கம் செய்திருக்கிறார்கள் என்பது வெட்கக்கேடானது. 
              நம்ப ''செல்பி புள்ள''  நரேந்திரமோடி, இலங்கையிலிருந்து அரை மணி நேரத்தில் வீடு போய்  சேரவேண்டிய அந்த ஐந்து மீனவர்களை, நேராக புதுடெல்லி இழுத்துக்கிட்டு வந்து தன்னுடன் செல்பி போட்டோ எடுத்து ட்வீட்டரில் போட்ட பிறகு  தான்,   மோடி   அவர்களை அவர்கள் வீட்டிற்கு அனுப்பிவைத்தார். இனி தமிழ்நாட்டில் பாரதீய ஜனதாக்கட்சி மிக நன்றாக வளரும். தமிழகம் வெளங்கிடும்.

கலைஞானி கமல்ஹாசனுக்கு ஒரு கடிதம்...!


 கடிதம் எழுதியது : ப.கவிதா குமார்                    

அன்பான கமல்ஹாசன் அவர்களுக்கு,                        

வணக்கம்....!
          
          தமிழ் திரையுலகில் நடிகர் திலகம் சிவாஜிகணேசனுக்கு அடுத்ததாக நடிப்பிற்கு இலக்கணம் என்றால் நீங்கள்தான் என தமிழ் திரையுலகம் மட்டுமின்றி இந்திய திரையுலகமே பேசி வருவதன் பின்னணியில் உங்கள் உழைப்பு இருக்கிறது. ஆறு வயதில் களத்தூர் கண்ணம்மாவில் துருதுருவெனத் துவங்கிய உங்கள் கலைப்பயணம், 60 வயது நிரம்பிய போதும் அப்படியே இருப்பதுதான் ஆச்சரியம். 1960-ஆம் ஆண்டு முதல் படத்திலேயே சிறந்த நட்சத்திரத்திற்கான தேசிய விருதை களத்தூர் கண்ணம்மா படத்தில் பெற்ற காரணத்தினாலோ என்னவோ, நான்கு முறை தேசிய விருதும், பதினெட்டு முறை ஃபிலிம்ஃபேர் விருதும் இன்று வரை ப்ரியமிக்க ஒரு குட்டி நாயைப் போலஉங்கள் பின்னாலேயே வந்து கொண்டிருக்கிறது.
           நடிகர், நடன அமைப்பாளர், கதாசிரியர், கவிஞர், பாடலாசிரியர், இயக்குநர் என அத்தனை அவதாரங்களையும் எடுத்துள்ள தாங்கள் பரமக்குடியைச் சேர்ந்த ஒரு சுதந்திரப்போராட்டவீரரின் மகன் என்ற பெருமிதத்துடனே இந்தக் கடிதத்தை எழுதுகிறேன். 
         1996ம் ஆண்டு சேலம் மாவட்டத்தைச் சேர்ந்த தலித் சமூகத்தைச் சேர்ந்ததனம் என்ற சிறுமியை ஆசிரியர் அடித்ததில் ஒரு கண்ணை இழந்தார். அப்போது அச்சிறுமியின் கண் சிகிச்சைக்காக நிதியளித்ததுடன், உங்கள் உள்ளக் கிடக்கையை ஒரு கவிதையாக்கித் தந்தீர்கள்.
“தேடித் தேடி மருத்துவம் செய்தும்
மாறாது இந்த சாதி சுரம்கேடிகள்
ஆயிரம் கூட்டணி சேர்ந்துகேட்டில் வந்து முடிந்தது காண் !
காவியும் நாமமும் குடுமியும் கோசமும்கண்டு
மயங்கும் மந்தைகளாய்ஆகிப் போனதில் வந்த விளைவுகள்
சொல்லிப் புரியும் வேளையிலே
ஆரிய வேடத்தை திராவிடன் பூண்டதில்
காரியம் கெட்டுப் போனது காண் !
ஓசையும் பூசையும் பார்பனன் சொல்படி
ஆயிரம் ஆண்டுகள் செய்ததனால்ஆகமம் பழகிப் போனது காண் !
அன்றொரு பெரியவர் சாடிய சாடலில்
காவியின் வண்ணம் சற்றே மாறிகருப்பாய் சிவப்பாய் திரியுது காண் !
சாதியும் சாமியும் சாராயம் போல்சந்தைக் கடையில் விற்குது காண் !
சர்கார் எத்தனை மாறி வந்தாலும்
மாறா வர்ணம் நாலும் காண் !
புத்தன் சொன்ன தம்மிம பதத்தில்பாதி மட்டுமே பிரபலம் காண் ! ’’
            சாதிவெறி குறித்து மிகச்சரியாகவே இந்தக்கவிதையில் பதிவு செய்தீர்கள். முற்போக்கு முகாமில் எப்போதும் இருப்பவர் எனக் கருதப்படும் நீங்கள், மதம்குறித்தும், சாதி குறித்தும் எந்த சமரசமின்றி கருத்தைப் பதிவுசெய்து வந்துள்ளீர்கள். சமீபத்தில் 60-வது பிறந்தநாளைக் கொண்டாடியுள்ளீர்கள். உங்களுக்கு எனது வாழ்த்துகள். நான் பேச வேண்டிய விஷயம் என்பது உங்களின் திரைவெளி குறித்ததல்ல. பொது வெளி குறித்து. அண்ணல் மகாத்மா காந்தி பிறந்த நாளான அக்டோபர் 2 ம் தேதி ‘தூய்மையான இந்தியா-2014’ என்ற திட்டத்தை தலைநகர் தில்லியில் பிரதமர் நரேந்திரமோடி தொடங்கி வைத்தார்.
        அவர் அந்த நாளைத் தேர்ந்தெடுத்ததிலேயே ஒரு அரசியல் இருக்கிறது. ஒருவரின் பிறப்பு குறித்துப் பேசப்படும் போது, இறப்பு குறித்தும் பேசப்படவேண்டும். காந்தியின் பிறந்த நாள் அன்று இந்தியா முழுவதும் நாதுராம் விநாயக் கோட்சே என்ற மதவெறியனின் துப்பாக்கித் தோட்டாவால் காந்தி படுகொலை செய்யப்பட்டார் என்ற செய்தி மக்களிடையே எடுத்துச் செல்வதை மடைமாற்றம் செய்ய பிரதமர் நரேந்திரமோடி மிகச் சாதுர்யமாக அதேதேதியில், “ஸ்வச் பாரத்” என்று `ஹிந்தியில் அழைக்கப்படும், “தூய்மையான இந்தியா” என்பதைத் துவக்கி வைத்தார். அந்த உண்மையை அறிவீர்களா கலைஞானி? இந்தத் திட்டம் குறித்து உங்களிடம் நான் கேள்வி எழுப்புவதற்குக் காரணமிருக்கிறது. இந்தத் திட்டம் தொடர்பான விழிப்புணர்வு பிரச்சாரம் மேற்கொள்ளுமாறு பல்வேறு துறைகளை சேர்ந்த பிரபலங்களான 9 பேருக்கு அழைப்பு பிரதமர் நரேந்திரமோடி அழைப்பு விடுத்தார்.
         அந்த 9 பேரில் நீங்களும் ஒருவர்! அவரின் அழைப்பை ஏற்று தங்கள் பிறந்த நாளையொட்டி தாம்பரம்- வேளச்சேரி முதன்மை சாலையில் உள்ள ராஜ கீழ்ப்பாக்கம் சந்திப்பு மாடம்பாக்கம் ஏரி அருகில் தூய்மைப்பணி திட்டத்தைத் துவக்கி வைத்து நீங்கள் பேசிய பேச்சைக் குறிப்பிட வேண்டும் என விரும்புகிறேன். “வழக்கமாக எல்லாரும் பிறந்தநாள் விழாக்களை ‘கேக்’ வெட்டி மகிழ்ச்சியாக கொண்டாடுவார்கள். கேக் வெட்டி மகிழ்ச்சி அடைவதைவிட, குப்பையை வெட்டி பிறந்தநாள் கொண்டாடுவதை பெருமையாக கருதுகிறேன். இது எனக்கு மகிழ்ச்சியாகவும் இருக்கிறது ’’ என்று பேசினீர்கள். ஒரு நாள் குப்பை வெட்டியதை பெருமை பொங்க பேசுகிறீர்கள்.
        அவ்வளவு பெருமை வாய்ந்த பேச்சுகளை அனைத்து ஊடகங்களும் வெளிச்சமிட்டுக் காட்டிவிட்டன. இந்தியாவில் மட்டும் பாதாளச் சாக்கடைகளில் இறங்கி விஷவாயுக்கள் தாக்கி இறப்பவர்கள், சுகாதாரப் பணியாளர்கள், தொழிலாளர்கள் நோய்வாய்ப்பட்டு இறப்பவர்களின் எண்ணிக்கை ஆண்டுக்கு 22 ஆயிரம் பேர் என்று புள்ளி விபரத்தை இந்த ஊடகங்கள் ஏன் வெளியிடுவதில்லை...? என்று என்றாவது நீங்கள் நினைத்ததுண்டா கமல்...? ‘மனிதக் கழிவுகளை மனிதர்களே அள்ளக்கூடாது’ என்று உயர்நீதிமன்ற உத்தரவு இருந்தும், தமிழகத்தில் கடந்த 15 ஆண்டுகளில் இதனால் உயிரிழந்தோர் 800 பேர் என்றால், குப்பையை வெட்டி எப்படி பெருமையாகக் கொண்டாட முடியும்...? நாம் பெற்ற குழந்தையே மலங்கழித்தால் இரத்த சம்பந்தப்பட்ட உறவினர் ஒருவரே கூட அவற்றை அகற்ற முன் வரமாட் டார்கள்.
         ஆனால், செத்துப்போன எலிகள், பூனைகள், பிராணிகளின் தசைகள் மக்கிச் சிதைந்து அரைகுறையாக மிதந்து கொண்டிருக்கும் பாதாளச் சாக்கடையில், நகர மக்களின் மலமும் சிறுநீரும் அசுத்தங்களும் கரைந்து கூடியிருக்கும் பாதாளச் சாக்கடையில், அசுத்த நீரில் தலை நனைய உடல் நனைய, காது மூக்கு துவாரங்களிலும், வாயிலும் அசுத்த நீர் நுழைய, மூழ்கிச் சாகும் துப்புரவுத் தொழிலாளர்கள் அன்றாடம் செத்துச் செத்துப் பிழைக்கிறார்களே, இதுவரை அவர்கள் குறித்து நீங்கள் கொண்ட கருத்துதான் என்ன...? இந்தியாவில் மனிதக் கழிவுகளை அகற்றும் பணியில் 26 லட்சம் குடும்பங்கள் ஈடுபட்டிருப்பதாக மத்திய அரசின் புள்ளி விபரம் கூறுகிறது. இவர்களை மீட்பதற்கான வழிவகைகளை பற்றி “ஸ்வச் பாரத்” பேர்வழி நரேந்திரமோடி இதுவரை வாய்திறக்கவில்லையே.... ஏன்...?
        தூய்மை என்பது புறம் சார்ந்தது மட்டுமல்ல அகம் சார்ந்ததும்தான். இந்தியாவில் பிறக்கும் ஆயிரம் குழந்தைகளுக்கு நடுவில் 32 குழந்தைகள் மட்டும் இறந்தே பிறக்கும் நிலை என்றால் எங்கே இருக்கிறது தூய்மை...? இந்தியாவில் ஆண்டுதோறும் நான்கு வயதுக்குட்பட்ட குழந்தைகள் இரண்டு லட்சம் பேர் மடிகின்றனர். அசுத்தமான தண்ணீர், முறையான துப்புரவு வசதிகள் இல்லாமை ஆகிய காரணங்களால் உருவாகும் வயிற்றுப்போக்கு வியாதியால் தான் இந்த குழந்தைகள் மடிகின்றனர்.
            இவற்றில் பெரும்பாலும் தலித் மற்றும் பழங்குடி மக்களின் குழந்தைகளே அதிகம். அப்படியென்றால் மோடியின் தூய்மைத் திட்டம் யாருக்கானது...? கையால் மலம் அள்ளுதல் ஒரு தேசிய அவமானம் என்று தொடர்ந்து சொல்லிக் கொண்டேயிருக்கிறோம். கையால் மலம் அள்ளுவதையே ஆதரித்துப் பேசிய மோடியின் அழைப்பை ஏற்றுள்ள உங்களிடம் நான் கேட்பது, காந்தி வலியுறுத்தியது தூய்மையை மட்டும்தானா...? “மதம் அரசியலில் ஊடுருவக்கூடாது. அரசியல், பொருளாதாரம், கல்வி, சமூகவாழ்வின் விரிவான பகுதிகள், பண்பாடு ஆகியவற்றில் இருந்து மதம் பிரிக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும். இவை தனிப்பட்ட விருப்பம் சார்ந்தது. இந்திய மதச்சார்பின்மை என்ற பெயரில் இதை மறுப்பதானது. மதச்சார்பின்மையையே மறுப்பதாகும். மதச்சார்பற்ற அரசு என்றால், மதத்தை ஊக்குவிப்பதல்ல’’  என்று மகாத்மா காந்தி சொன்ன கருத்துக்களைத் தாங்கிக் கொள்ள முடியாமல்தானே அவரை ஆர்எஸ்எஸ் கூட்டம் பழிவாங்கியது. அப்படிப்பட்டவர்களின் தூய்மை செயல் திட்டத்தில் எப்படி சேர்ந்தீர்கள் கமல்....? “காவியும் நாமமும், குடுமியும் கோசமும் கண்டு மயங்கும் மந்தைகளாய்” நீங்கள் மாறமாட்டீர்கள் என்ற நட்புடனே இந்தக் கடிதம்.  நலமே விளையட்டும். 

என்றும் தங்களன்பான,

லட்சக்கணக்கான ரசிகர்களில் ஒருவன்.

நன்றி : தீக்கதிர்